Wandelen naar het werk

Een van mijn 2018 doelen was, meer wandelen naar het werk. Ik doe het nu ongeveer 2 maanden en het bevalt me uitstekend. Ik heb een aantal keren mijn stappenteller meegenomen en wat blijkt, als ik naar mijn werk loop dan ik dan zet ik gemiddeld 17000 stappen die dag.(incl. de stappen op het werk) Het blijkt dat dit ongeveer 12 kilometer is. Dat is een mooi getal.

Het helpt me met nog veel meer, het helpt me op de terugweg om mijn hoofd leeg te maken, het helpt me te ontspannen. Ik moet wel eerlijk bekennen dat als het heel erg hard regent ik niet loop. Dat is echter nog maar 2 keer voorgekomen. Ik loop op maandag en dinsdag naar het werk. Woensdag ben ik vrij dus dan gaat het niet en op donderdag heb ik avonddienst dus dan doe ik het ook niet maar als het straks langer licht blijft ga ik dat ook zeer zeker doen.Ik verheug me nu al op de lente en zomer. Vrijdag's haal ik meestal na het werk direct mijn boodschappen en dan is het niet handig om met zware boodschappentassen te gaan lopen.

Ik krijg er steeds meer plezier in, heel langzaamaan kies ik ook andere routes. Die zijn soms een heel klein beetje langer maar dat maakt niet zo heel veel uit. Ik doe er zo'n 25 minuten gemiddeld over, dat zijn dus al 50 minuten beweging op een dag en dan heb ik de loopacties op het werk niet eens meegeteld. Het is nu een kwestie van volhouden.

Ik heb jarenlang gevoetbald en mijn knieën zijn daar niet helemaal goed uitgekomen. Als ik grote stappen neem ga ik mijn linkerknie voelen en mijn rechterknie is helemaal vreemd, het lijkt wel een soort spierpijn aan de achterzijde wat uitstraalt naar de binnenzijde. Ik vermoed ook dat dit een kwestie is van kracht opbouwen dus even volhouden. Ik pas de grote van mijn stappen aan en dan gaat het vrij goed.

Afgelopen maandag had ik voor het eerst behoorlijke regenbuien op de terugweg. Ik baalde als een stekker, zuchtte maar eens diep, haalde de paraplu uit mijn rugzak en ging ervoor, wat moet je anders. Gelukkig was ik nog geen 500 meter verder toen het ineens droog werd. Wat een geluk, halverwege de terugweg kom ik (als ik geen andere route loop) langs een huis waarin altijd een oudere man achterover in een stoel zit, mond wagenwijd open, handen in de zakken van zijn joggingpak, slapend voor de TV.  Elke keer weer.

Ik hoop dat ik nog veel mag lopen naar mijn werk en allerlei kleine 'avontuurtjes' mag beleven.