De sportschool is nu al bijna 2 weken gesloten en ik mis het wel een beetje. Ze hebben overigens heel netjes aangekondigd geen contributie meer te innen zolang de sportschool dicht zit.
Om toch actief te blijven volg ik op IG een stel uit dubai, genaamd mrmrsmuscle. Ze laten zeer gevarieerde oefeningen zien die voor beginners en gevorderden zijn. Ik volg de beginnersvideo's. Qua kracht kan ik aardig mee met de gevorderde versie mee maar ik heb ontdekt dat ik voor de rest een zeer stijve hark ben.
Afgelopen woensdag zeer fanatiek meegedaan met als resultaat dat ik de ochtend erop zeer moeilijk mijn bed uit kwam. Wat een spierpijn. Wie weet wordt ik nog hardstikke lenig tijdens deze vreemde tijd binnenshuis. Maar vooralsnog is deze dame een zeer stijve hark, ongelofelijk!
De meeste oefeningen zien er simpel uit, helemaal als je de beginnersversie doet maar ik raak in de war. De coordinatie die ik tentoon stel is lachwekkend, ik lig regelmatig dubbel van het lachen om mijn eigen gestuntel. Het is dus heel goed dat ik dit blijf proberen, ik gebruik nu spieren die ik normaal gesproken niet gebruik. Ook zitten er kracht elementen in zodat niet al mijn duurzaam opgebouwde spieren weer als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Hoe meer ik de oefeningen mee doe hoe meer lol ik erin begin te krijgen. Vanaf volgende week werk ik minder uren omdat we met teveel medewerkers kwamen opdagen en daardoor ruim boven het voorgeschreven aantal kwamen dat zich in een ruimte mag bevinden. Ik kan dan dus ook het aantal keren dat ik thuis sport opschroeven. Wie weet kan ik binnenkort mijn eigen benen in mijn nek leggen. 🤣
donderdag 26 maart 2020
woensdag 25 maart 2020
Werken
Elke dag vertrek ik nog steeds naar mijn werk. De routine van opstaan, ontbijten is hetzelfde. Eenmaal aangekomen op het werk veranderd alles, de lichten zijn alleen aan op de plekken waar wij werken, iedereen houdt meer dan 1.5 meter afstand van elkaar. We drinken nog steeds koffie met elkaar alleen is de 'kring' nu giga groot.
Alles wordt grondig schoongemaakt door ons, de boeken worden gecontroleerd, de 0-lijsten zijn lang en veel ( dat zijn boeken die al geruime tijd niet zijn geleend) eindelijk komen we daar eens grondig aan toe. Telefoontjes door bezorgde klanten over wat te doen met hun boeken worden beantwoord, digitale hulp word geboden vwb lenen ebooks. We doen zoveel mogelijk zonder ons zelf daarbij in de gevarenzone te brengen.
Vrijwel elke dag neemt iemand iets mee wat ze zelf gebakken heeft, brownies, cake paaseitjes en ga zo maar door. We worden vetgemest. Ik probeer het niet te eten maar ik ben nu eenmaal een stress eter. Nu blijkt dat ik niet alleen ben, de meeste collega's waarvan ik het niet verwachtte snacken er ook goed op los.
Ik voel een soort permanente onrust diep in mijn lijf, het lichaam is onbewust in de overlevingsstand gegaan. Ik ben dus blij dat ik nog een soort routine heb, hups naar het werk. Gedachten verzetten. Alleen zijn we met dusdanig veel dat dit een probleem vormt. Onze coordinator gaat nu kijken of we het wat kunnen verdelen, een klein groepje s'ochtends en een klein groepje s'middags. We waren maandag met 15 mensen, teveel dus.
Sommige collega's irriteren je omdat je nu de tijd hebt om je eraan te irriteren. Helaas werk ik met een collega die me mateloos irriteert (en wellicht irriteert zij zich aan mij) Er komen nog steeds vragen binnen voor genealogisch onderzoek, bouwdossiers ed. Zij is echter geobserdeerd door onze overvolle mailbox die opgeschoont moet worden, let wel dit zijn mails die al zijn afgehandeld en klaar zijn. Begrijp me niet verkeerd ook dit moet een keer nagekeken worden maar je beantwoord eerst vragen waar je mee bezig bent, vervolgvragen of vragen die nieuw zijn binnengekomen. Ze heeft het er constant over, hoe lekker het toch is dat ze dit doet.
Ik probeer me te disstantieren omdat ik ook besef dat dit haar manier van omgaan met de situatie is maar soms sta ik op het punt van ontploffen. Ik loop dan maar even weg wanneer ze wederom meld dat ze nu inmiddels al tot 2019 alle mail heeft nagekeken. Ik probeer me dan voor te houden dat elke gek, dus ook ik zijn of haar gebrek heeft. We doen het allemaal op onze eigen manier, I have to learn how to deal with it.
Alles wordt grondig schoongemaakt door ons, de boeken worden gecontroleerd, de 0-lijsten zijn lang en veel ( dat zijn boeken die al geruime tijd niet zijn geleend) eindelijk komen we daar eens grondig aan toe. Telefoontjes door bezorgde klanten over wat te doen met hun boeken worden beantwoord, digitale hulp word geboden vwb lenen ebooks. We doen zoveel mogelijk zonder ons zelf daarbij in de gevarenzone te brengen.
Vrijwel elke dag neemt iemand iets mee wat ze zelf gebakken heeft, brownies, cake paaseitjes en ga zo maar door. We worden vetgemest. Ik probeer het niet te eten maar ik ben nu eenmaal een stress eter. Nu blijkt dat ik niet alleen ben, de meeste collega's waarvan ik het niet verwachtte snacken er ook goed op los.
Ik voel een soort permanente onrust diep in mijn lijf, het lichaam is onbewust in de overlevingsstand gegaan. Ik ben dus blij dat ik nog een soort routine heb, hups naar het werk. Gedachten verzetten. Alleen zijn we met dusdanig veel dat dit een probleem vormt. Onze coordinator gaat nu kijken of we het wat kunnen verdelen, een klein groepje s'ochtends en een klein groepje s'middags. We waren maandag met 15 mensen, teveel dus.
Sommige collega's irriteren je omdat je nu de tijd hebt om je eraan te irriteren. Helaas werk ik met een collega die me mateloos irriteert (en wellicht irriteert zij zich aan mij) Er komen nog steeds vragen binnen voor genealogisch onderzoek, bouwdossiers ed. Zij is echter geobserdeerd door onze overvolle mailbox die opgeschoont moet worden, let wel dit zijn mails die al zijn afgehandeld en klaar zijn. Begrijp me niet verkeerd ook dit moet een keer nagekeken worden maar je beantwoord eerst vragen waar je mee bezig bent, vervolgvragen of vragen die nieuw zijn binnengekomen. Ze heeft het er constant over, hoe lekker het toch is dat ze dit doet.
Ik probeer me te disstantieren omdat ik ook besef dat dit haar manier van omgaan met de situatie is maar soms sta ik op het punt van ontploffen. Ik loop dan maar even weg wanneer ze wederom meld dat ze nu inmiddels al tot 2019 alle mail heeft nagekeken. Ik probeer me dan voor te houden dat elke gek, dus ook ik zijn of haar gebrek heeft. We doen het allemaal op onze eigen manier, I have to learn how to deal with it.
dinsdag 17 maart 2020
Surrealistisch
Maandag 'gewoon' naar het werk. Ik werk bij een instelling die wegens meer dan 100 bezoekers dicht moesten. Alles was gesloten. Een groot gedeelte van het personeel dat achter de schermen werkt bleef thuis om te werken dus ons groepje was klein.
Een collega wilde graag weten of wij op dit moment wel aan sociale onthouding deden. Iedereen knikte instemmend maar we toch gingen onbewust wat verder uit elkaar zitten.
Ik stond er op dag 2 direct alleen voor op mijn afdeling. Normaal verdelen we het werk tussen 4 vrouwen maar dat kon nu niet. 1 collega is longpatient en durft haar huis niet meer uit, heel begrijpelijk. Een andere collega had haar zoon die uit Spanje kwam van schiphol gehaald en die bleek verkouden te zijn dus zij durfde het risico niet aan dat zij iedereen zou 'besmetten' en ook dat is begrijpelijk. De 4e collega was....mmm nou laat ik het er maar op houden dat ze ook ineens ziek was geworden.
Ik dacht dat ik gek werd, de studiezaal is natuurlijk wel dicht maar er kan ook het e.a. via de mail afgehandeld worden. 'Praten' via de mail is lang niet zo effectief als praten met een daadwerkelijke persoon. Reageren duurt lang, men leest de mail niet goed of volledig. Ik had op maandag een hele grote order die gescand en verstuurd moest worden en dan op het moment supreme....het wordt niet verzonden. De ene foutmelding na de andere. Arghhhhh nee...dus vandaag nog een poging, weer niet. Ander software programma gegoogeld en gelukkig, daar ging het. Pffffff....
Nu kan ik wel bellen met klanten maar dat schiet ook niet op, wachten & doorverbinden, niet aanwezig enzovoort. Bovendien wil ik het graag zwart op wit hebben zodat er geen onduidelijkheden over eventuele facturen ontstaat. Klanten horen vaak wat zij willen horen. Een vaak gehoorde reactie is ' ja,maar dat is mij niet verteld' Boom! Zie mailverkeer.
Vanmiddag kreeg ik een klant aan de lijn die door een collega was geholpen en hij zat nog steeds op antwoord te wachten. Ik alles opzoeken ' sorry hoor meneer, alles is net even anders' en ik legde hem uit dat ik als enigste op dit moment het mailverkeer aan het beantwoordde was. Gelukkig kon ik hem gelijk helpen en hij meldde dat ik een topvrouw was....en wat deed ik, ik stuurde hem direct de verkeerde scans toe. Hij reageerde vervolgens heel lief op mijn fout waarna ik hem gelukkig alsnog de juiste info opstuurde.
Woensdag ben ik vrij en is er niemand om de mail te beantwoorden. Ik vrees voor donderdag want toen ik de mail afsloot zag ik alweer een mail met het verzoek om e.a. uit te zoeken qua bouwvergunningen. Zucht....loslaten moet ik toch echt een keer leren.
Een collega wilde graag weten of wij op dit moment wel aan sociale onthouding deden. Iedereen knikte instemmend maar we toch gingen onbewust wat verder uit elkaar zitten.
Ik stond er op dag 2 direct alleen voor op mijn afdeling. Normaal verdelen we het werk tussen 4 vrouwen maar dat kon nu niet. 1 collega is longpatient en durft haar huis niet meer uit, heel begrijpelijk. Een andere collega had haar zoon die uit Spanje kwam van schiphol gehaald en die bleek verkouden te zijn dus zij durfde het risico niet aan dat zij iedereen zou 'besmetten' en ook dat is begrijpelijk. De 4e collega was....mmm nou laat ik het er maar op houden dat ze ook ineens ziek was geworden.
Ik dacht dat ik gek werd, de studiezaal is natuurlijk wel dicht maar er kan ook het e.a. via de mail afgehandeld worden. 'Praten' via de mail is lang niet zo effectief als praten met een daadwerkelijke persoon. Reageren duurt lang, men leest de mail niet goed of volledig. Ik had op maandag een hele grote order die gescand en verstuurd moest worden en dan op het moment supreme....het wordt niet verzonden. De ene foutmelding na de andere. Arghhhhh nee...dus vandaag nog een poging, weer niet. Ander software programma gegoogeld en gelukkig, daar ging het. Pffffff....
Nu kan ik wel bellen met klanten maar dat schiet ook niet op, wachten & doorverbinden, niet aanwezig enzovoort. Bovendien wil ik het graag zwart op wit hebben zodat er geen onduidelijkheden over eventuele facturen ontstaat. Klanten horen vaak wat zij willen horen. Een vaak gehoorde reactie is ' ja,maar dat is mij niet verteld' Boom! Zie mailverkeer.
Vanmiddag kreeg ik een klant aan de lijn die door een collega was geholpen en hij zat nog steeds op antwoord te wachten. Ik alles opzoeken ' sorry hoor meneer, alles is net even anders' en ik legde hem uit dat ik als enigste op dit moment het mailverkeer aan het beantwoordde was. Gelukkig kon ik hem gelijk helpen en hij meldde dat ik een topvrouw was....en wat deed ik, ik stuurde hem direct de verkeerde scans toe. Hij reageerde vervolgens heel lief op mijn fout waarna ik hem gelukkig alsnog de juiste info opstuurde.
Woensdag ben ik vrij en is er niemand om de mail te beantwoorden. Ik vrees voor donderdag want toen ik de mail afsloot zag ik alweer een mail met het verzoek om e.a. uit te zoeken qua bouwvergunningen. Zucht....loslaten moet ik toch echt een keer leren.
zaterdag 14 maart 2020
Vreemde taferelen
Ik werk in een zeer publieke plek, gemiddeld aantal bezoekers zo'n 1000 per dag. We halen met gemak de 100 in 1 ruimte. Gelukkig een vrij grote ruimte. Eerst werd er naief gezegd we blijven open, men had beter kunnen zeggen dat we het even wilden aankijken en overleg voeren met de juiste instanties.
Er werd donderdagavond gelukkig toch druk overleg gevoerd met de gemeente over hoe te handelen. Uiteindelijk werd besloten vanaf a.s. zondag volledig dicht te gaan en de komende 2 dagen (vrijdag/zaterdag) direct in tijdsblokken te werken zodat onze klanten nog hun boeken konden inleveren en snel nieuwe mee konden nemen. De sluiting is in eerste instantie tot 1 april.
Alleen inleveren en weer meenemen, men mocht niet in het pand 'verblijven' m.a.w. geen krantje lezen, ellenlange gesprekken voeren, studeren, gamen e.d. De tijdsblokken werden ingevoerd en er mochten niet meer dan 75 personen tegelijk naar binnen. Tussendoor konden we dan even ademhalen, puin ruimen en onszelf weer opladen voor het volgende tijdsblok.
Je hebt er vreemde vogels tussen zitten en sorry dat ik het zeg, enorme egoisten. (oftewel klootzakken) Het commentaar dat sommige collega's bij de deur kregen. Soms moesten de bezoekers even wachten. Een oudere klant klaagde over het feit dat ze lang moest staan dus werd er netjes een stoel gehaald en wat werd er gezegd 'hij zit niet lekker' over ondankbaar gesproken.
Contact met medewerkers werd beperkt zodat we zoveel mogelijk klanten konden helpen met inleveren en uitlenen. Een oudere heer " ik wil graag een boek reserveren. Meneer dat doen we vandaag niet omdat we zoveel mogelijk klanten in een zo kort mogelijke tijd willen helpen" je bent dan gewoon even bezig (op dat moment waren net zo'n 50 voor mijn balie aan het inleveren/uitlenen) Zijn antwoord " ja en" Dan tel je heel rustig tot 10.
Vreemd genoeg waren het allemaal klanten uit de risicogroep die onbeschoft waren, ongeduldig en zonder begrip. Gelukkig was dit maar een klein aantal en de meeste begrepen het. Er werd goed en stevig ingeslagen door de meeste mensen, tassen vol. We hebben de uitleentermijn extra ruim gemaakt en het totaal aantal boeken dat men mocht meenemen verruimd.
Tijdens een rondje door de bieb stuitte ik op een man die toch de kranten zat te lezen maar op het moment dat ik uitlegde dat hij nu iemand die zijn/haar boeken even wilde inleveren en weer wat wilde lenen buiten de deur hield stond hij gelijk op en bood hij excuses aan hij vertrok. Zo kan het ook.
Het was vrijdag een rare dag maar over het algemeen waren onze klanten begripvol en gedisciplineerd met de opgelegde regels. (Uitzonderingen daargelaten)
Er werd donderdagavond gelukkig toch druk overleg gevoerd met de gemeente over hoe te handelen. Uiteindelijk werd besloten vanaf a.s. zondag volledig dicht te gaan en de komende 2 dagen (vrijdag/zaterdag) direct in tijdsblokken te werken zodat onze klanten nog hun boeken konden inleveren en snel nieuwe mee konden nemen. De sluiting is in eerste instantie tot 1 april.
Alleen inleveren en weer meenemen, men mocht niet in het pand 'verblijven' m.a.w. geen krantje lezen, ellenlange gesprekken voeren, studeren, gamen e.d. De tijdsblokken werden ingevoerd en er mochten niet meer dan 75 personen tegelijk naar binnen. Tussendoor konden we dan even ademhalen, puin ruimen en onszelf weer opladen voor het volgende tijdsblok.
Je hebt er vreemde vogels tussen zitten en sorry dat ik het zeg, enorme egoisten. (oftewel klootzakken) Het commentaar dat sommige collega's bij de deur kregen. Soms moesten de bezoekers even wachten. Een oudere klant klaagde over het feit dat ze lang moest staan dus werd er netjes een stoel gehaald en wat werd er gezegd 'hij zit niet lekker' over ondankbaar gesproken.
Contact met medewerkers werd beperkt zodat we zoveel mogelijk klanten konden helpen met inleveren en uitlenen. Een oudere heer " ik wil graag een boek reserveren. Meneer dat doen we vandaag niet omdat we zoveel mogelijk klanten in een zo kort mogelijke tijd willen helpen" je bent dan gewoon even bezig (op dat moment waren net zo'n 50 voor mijn balie aan het inleveren/uitlenen) Zijn antwoord " ja en" Dan tel je heel rustig tot 10.
Vreemd genoeg waren het allemaal klanten uit de risicogroep die onbeschoft waren, ongeduldig en zonder begrip. Gelukkig was dit maar een klein aantal en de meeste begrepen het. Er werd goed en stevig ingeslagen door de meeste mensen, tassen vol. We hebben de uitleentermijn extra ruim gemaakt en het totaal aantal boeken dat men mocht meenemen verruimd.
Tijdens een rondje door de bieb stuitte ik op een man die toch de kranten zat te lezen maar op het moment dat ik uitlegde dat hij nu iemand die zijn/haar boeken even wilde inleveren en weer wat wilde lenen buiten de deur hield stond hij gelijk op en bood hij excuses aan hij vertrok. Zo kan het ook.
Het was vrijdag een rare dag maar over het algemeen waren onze klanten begripvol en gedisciplineerd met de opgelegde regels. (Uitzonderingen daargelaten)
woensdag 11 maart 2020
Beleggingskans
Iedereen weet dat beleggen een emotionele zaak kan zijn, dit wordt nu dus al weer heel duidelijk. Ik raak zelf niet in paniek, mijn aandelen worden momenteel nog niet ergens voor gebruikt maar pas in de toekomst. (in dit geval wil ik het gebruiken voor het laatste loodje qua aflossing hypotheek)
Mijn eigen kleine hobby beleggingsrekening zakt momenteel als een pudding in elkaar, vergeleken met begin dit jaar scheelt het €450. Het geeft niet, dit geeft mij weer mooie mogelijkheden. Ik loer een beetje. Ik heb nu €200 overgeboekt om komende week maar eens toe te slaan, de meeste aandelen komen nu weer in mijn prijsbereik.
Nu zullen velen van jullie denken, dat is niet zoveel maar ik kan helaas niet zoveel besteden en dit heb ik van mijn buffer afgehaald. (die kan dat wel hebben) De aandelen die ik al heb heb ik eens goed bekeken, welke leveren het meeste op qua dividend en zijn ze al diep genoeg gezakt zodat het voor mij weer interessant wordt. Ik heb een plan van aanpak gemaakt. (dat hoop ik althans) Ik wil wat ik heb graag aanvullen.
Deze manier heb ik ook gebruikt toen ik er net instapte en de beurs op zijn gat lag in 2010, her en der wat aandelen gekocht waarvan ik dacht die zijn veel te goedkoop maar die komen er op den duur wel weer bovenop. Deze beleggingsrekening gebruik ik als 'speelgoed' en soms vind ik er geen klap aan en doe ik er niet veel mee maar soms speur ik de markten af. (als een amateur) en wacht op een kans zoals deze.
Deze week hoop ik weer toe te slaan, wie weet kan ik mijn beleggingen wat uitbreiden. Ik zie wel hoe de markt zich ontwikkelt. Het geld staat in ieder geval al op de rekening en wie weet sla ik mijn 'slagje'.
10:20 de Daad bij het Woord gevoegd en mijn kleine slag geslagen. Mijn portefeuille is net even wat dikker geworden. Wie weet wat de komende tijd gaat brengen.
Mijn eigen kleine hobby beleggingsrekening zakt momenteel als een pudding in elkaar, vergeleken met begin dit jaar scheelt het €450. Het geeft niet, dit geeft mij weer mooie mogelijkheden. Ik loer een beetje. Ik heb nu €200 overgeboekt om komende week maar eens toe te slaan, de meeste aandelen komen nu weer in mijn prijsbereik.
Nu zullen velen van jullie denken, dat is niet zoveel maar ik kan helaas niet zoveel besteden en dit heb ik van mijn buffer afgehaald. (die kan dat wel hebben) De aandelen die ik al heb heb ik eens goed bekeken, welke leveren het meeste op qua dividend en zijn ze al diep genoeg gezakt zodat het voor mij weer interessant wordt. Ik heb een plan van aanpak gemaakt. (dat hoop ik althans) Ik wil wat ik heb graag aanvullen.
Deze manier heb ik ook gebruikt toen ik er net instapte en de beurs op zijn gat lag in 2010, her en der wat aandelen gekocht waarvan ik dacht die zijn veel te goedkoop maar die komen er op den duur wel weer bovenop. Deze beleggingsrekening gebruik ik als 'speelgoed' en soms vind ik er geen klap aan en doe ik er niet veel mee maar soms speur ik de markten af. (als een amateur) en wacht op een kans zoals deze.
Deze week hoop ik weer toe te slaan, wie weet kan ik mijn beleggingen wat uitbreiden. Ik zie wel hoe de markt zich ontwikkelt. Het geld staat in ieder geval al op de rekening en wie weet sla ik mijn 'slagje'.
10:20 de Daad bij het Woord gevoegd en mijn kleine slag geslagen. Mijn portefeuille is net even wat dikker geworden. Wie weet wat de komende tijd gaat brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)