Afgelopen jaar is bij mijn vader beginnende dementie vastgesteld. Niet echt een schok, dat hadden we zelf ook al in de gaten. Maar nu zit hij in het officiele medische hokje dementie. Na de uitslag moesten we wachten op een 'casemanager' deze nam na ongeveer 3 maanden contact met ons op. Wat ging er gebeuren, er werd gezocht naar 2 dagen dagopvang. Niet alleen voor hem maar ook om mijn moeder te ontlasten. Die heeft het er maar druk mee, cijfert zich compleet weg, houdt altijd rekening met mijn vader.
Nu is het dan eindelijk zover, dinsdag 7 januari heeft hij zijn eerste dag gehad. Voorlopig 1x in de week want de casemanager had maar 1 dag aangevraagd ondanks dat we er 2 hadden afgesproken. We gingen er maar weer achteraan. De casemanager gaat er nog eentje extra aanvragen. Maar goed, nu eerst maar eens de reactie van mijn vader afwachten na de eerste dag. De planning zou moeten zijn dinsdag en vrijdag maar zoals gezegd eerst maar eens met dinsdag beginnen.
Hopelijk vindt hij het leuk. Het is ook gezonder voor hun relatie om even niet bij elkaar te zijn. Mijn moeder is zijn enige en complete wereld op dit moment. Ze sleept hem weliswaar overal mee naar toe maar het is gezonder voor hem om ook zelf contacten te onderhouden (op de dagbesteding) Bovendien hopen we dat hij er min of meer 'gedwongen' wordt om actiever te worden en niet meer zo heel erg op mijn moeder leunt Ze doet alles voor hem en dat vindt meneer meer dan ok. Hij laat het zich allemaal welgevallen.
Straks heeft mijn moeder een dag voor zichzelf, ze kan dan doen en laten wat ze wil. Dutje doen, bij de buurvrouw een bakkie doen. Kortom tijd en rust voor haarzelf.
Update: Inmiddels gaat hij 2 dagen naar de dagbesteding