zaterdag 28 april 2018

Budget extra aflossing

Sinds ik hier woon heb ik elk jaar nog een extra aflossing gedaan en vorig jaar een extra grootte aflossing omdat ik dacht dat ik op die manier meer waar voor mijn geld kreeg dan dat het op de bank bleef staan. Ik had eigenlijk nog wel meer kunnen doen want nog steeds moet ik iets  (bij)betalen aan de belasting.

Dit jaar heb ik wederom de lat hoog gelegd maar ik denk niet dat ik het dit keer ga halen. Op zich geen ramp maar ik baal wel. Ik weet het, wat zeurt ze nou, ik heb nog meer dan een half jaar om aan het eind van het jaar de €3000 te halen maar het wordt moeilijk.

Dit jaar heb ik samen met mijn belastingadviseur bij de belasting aangegeven dat ik al ruim €11.000 sinds de koop van mijn hutje extra heb afgelost. Het betekent dat mijn hypotheekrente dus daalt, die belastingbrief heb ik van de week binnen gekregen. Het is geen schokkende daling maar het is wel weer €163 euro per jaar dat ik zelf extra bij elkaar moet schrapen om aan de €3000 extra aflossing te komen. Er gaat een gedeelte van mijn vakantiegeld naar de extra aflossing toe om dit alles voor elkaar te krijgen. Normaal is dat bijna alles van mijn vakantiegeld maar aangezien ik dit jaar uitgebreid op vakantie ga kan dat dus niet. Het wordt dus moeilijk. Voorlopig laat ik het doel van €3000 nog staan maar ik ben bang dat het dit jaar niet meer wordt dat €2000.

Toen ik dit huis kocht was mijn doel om elk jaar €1000 extra af te lossen dus ik zit nog steeds ruim op schema maar ik vindt het toch zonde. Volgend jaar zal het naar alle waarschijnlijkheid wel weer lukken maar goed, dit jaar is het dan maar een keer wat minder. Desondanks ga ik mijn uiterste best doen om toch de €3000 te halen en mocht dat niet lukken weet ik waardoor.....namelijk mijn geboekte vakantie. (wat een hele goed reden is dacht ik zo)

donderdag 26 april 2018

Druk (met groeien)

De laatste weken heb ik het gevoel alsof ik geleefd wordt door allerlei afspraken. Een dagje helemaal voor mezelf is al weken geleden. Ik bedoel daar dan mee, nergens rekening mee rekening hoeven te houden.

Op het werk moesten we met een team naast het eigen groeiplan, een team groeiplan maken. Daar ben ik druk mee geweest en vervolgens besloot het team 'unaniem' dat ik de presentatie zou doen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er geen nacht slechter om heb geslapen. Ik vond dat nog het meest in het oog springen, ik die niet zenuwachtig werd om voor een groep te spreken. Na afloop kreeg ik zelfs complimenten van mijn team dat ik alles wat gezegd moest worden ook daadwerkelijk had gezegd.

Daarnaast moest ik thuis rekening houden met de schilders die niet op de juiste (afgesproken) dag kwamen maar op een andere. Dat moest ik dus weer regelen op het werk ivm een vrije dag. Op zich is dat niet erg maar het kostte mij wel tijd en aandacht. Gelukkig werd de dubbele beglazing er wel op tijd erin gezet. Er werd op het werk ook gevraagd of ik in een ander weekend kon werken omdat ze krap zaten, geen probleem hoor maar het betekent wel dat ik 2 weekenden in 3 weken werk. Daarnaast moet natuurlijk het gewone huishoudelijk werk wel doorgaan, ik leef namelijk niet graag in een smerig huis.

Tussendoor waren er allerlei 'kleine' afspraken, verjaardagen, kapper, schoonheidsspecialist en ga zo maar door. Ik meldde het al, het zijn geen afspraken die je leven veranderen maar ondertussen moet je er wel naar toe, kost het je tijd. Ik ben 3 keer op en neer geweest naar een winkel omdat datgene wat ik had gekocht bij thuiskomst kapot in de verpakking zat. Het moest opnieuw besteld worden maar zoals ik al ondertussen rij je wel elke keer op en neer want een telefoon opnemen ho maar !

Elke keer denk ik, deze week rustig aan doen, even pas op de plaats maar dan gebeurt er weer wat waar mijn aandacht naar toe moet gaan. Ik kijk uit naar de eerste week die 'gewoon' voorbij gaat zonder allerlei (zelfgemaakte hoor!) afspraken. Misschien moet ik toch een keer leren wat vaker NEE te zeggen.

Nu ik dit zo opschrijf moet ik wel even het volgende melden, ik heb een keer NEE gezegd, men had op het werk gevraagd of ik mee wilde helpen met de planning van het dagelijkse rooster. Ik zag dat helemaal niet zitten vooral omdat ik het al vaker heb gedaan. Tijdens die periode heb ik werkelijk elke strontkar die men konden vinden over me heen gehad omdat er iets niet goed was aan het rooster. De druppel die de emmer deed overlopen was nadat ik terug kwam van vakantie en een collega na nog geen 3 dagen later helemaal los ging over het feit dat ze achter kwam met administratief werk omdat ik constant met het rooster bezig was. Ik heb haar laten uitrazen, gemeld dat ik het rooster niet had gemaakt maar deze door de andere collega al was 'klaargezet' maar dat ik er rekening mee zou houden. Ik loste in die tijd alleen noodgevallen op, ziekte, vrije dag, bijzondere afspraken ed.

De collega die normaal het rooster maakte kwam terug van vakantie en ik heb vervolgens alles teruggegeven en gezegd dat dit gezeik niets voor mij was. Dat had ik nog in mijn achterhoofd en op het moment dat ze het weer vroegen heb ik heel duidelijk en direct NEE gezegd. Achteraf voelde ik me toch een partij schuldig....schijnt typisch iets voor vrouwen te zijn maar nu twee weken later ben ik heel blij dat ik NEE heb gezegd.

Ik ben dus heel druk geweest (en nog) met groeien en bloeien maar nu vindt het ik wel even welletjes en mag het wel weer rustig worden.

woensdag 11 april 2018

Schilderwerk

Na het erin zetten van de dubbele ramen was het de bedoeling dat deze week er zou worden geschilderd. Ik had vrij genomen maar geen schilders. Ik kreeg al aan het begin van de week het vermoeden dat het zou uitlopen dus ik erop af. Nee, het lukt deze week niet meer dat wordt volgende week pas mevrouw. Oke, kan gebeuren. Op het werk min of meer geregeld dat mijn vrije dag werd teruggedraaid en wat schetst mijn verbazing, diezelfde dag bij thuiskomst lag er een briefje in bus met daarop de aankondiging dat ze deze week begonnen. Zucht...vandaag nogmaals met de schilders gepraat, wat is nu bedoeling, nou als het goed is gaan ze morgen schuren en daar hoef ik niet bij te zijn dus gewoon werken dan maar. Werk in kennis gesteld dat ik bij geen tegenbericht gewoon aan het werk ga morgen. Het enige wat ik dan nog moet weten is wanneer er daadwerkelijk geschilderd gaat worden. Dat zoek ik dan wel volgende week uit.

Ik besloot dat de smerige ramen die er net zijn ingezet nu wel eens gelapt mochten worden, ik wilde het eerst niet doen maar aangezien het schilderen lang op zich laat wachten en ik niet langer tegen die ongelofelijk gore ramen wil aan kijken deze vanochtend gedaan. Het bleek dat het maar goed was ook want volgens een van de schilders mocht je ook niet weer te lang wachten om de waterstrepen van de kit eraf te wassen, doordat de zon er op scheen werden ze keihard. Gelukkig was ik nog redelijk op tijd en de strepen lieten zich na enige worsteling goed verwijderen. Ik kan weer letterlijk naar buiten kijken.

Ook kwam deze ochtend nog even mijn zus langs voor een beenmassage. Ze had op het werk de mogelijkheid gekregen om op een zitbal te zitten en dat had ze dan ook gedaan maar gelijk de hele dag omdat het zo lekker zat. Ja, dank je de koekoek...dat moet je opbouwen. Doordat je gedurende de dag kleine correcties uitvoert (dankzij de bal) worden spiertjes die normaal niet echt meedoen nu wel geactiveerd en op de een of andere manier had zich dat in de achterkant van haar been voelbaar gemaakt. Ik heb haar beide achterbenen gedaan want op een gemasseerd been kun je niet lopen, dat past gewoon niet dus allebei de benen. Ik had een paar keer goed de veroorzaker te pakken dus er werd een hoop gekreund en gesteund.

Nu is de rest van de dag voor mezelf en rotzooi ik maar een beetje aan. Even lekker lanterfanten.




zondag 8 april 2018

Dubbele beglazing

Hier zit ik dan, de trotse eigenaar van een woning waar nu overal dubbele beglazing in zit. Oke, als je heel technisch wil worden er zit geen dubbele beglazing in het ruitje van de douche maar dat is een innemieni ruitje.

Donderdag was ik al vroeg op, kleedde me direct om in mijn verfkleren, at snel mijn ontbijt en omdat ik zo vroeg was begon ik direct al met het in de grondverf zetten van mijn halletje. Maar natuurlijk niet voordat ik alles wat in de buurt zou staan van de werkzaamheden had verwijderd of had voorzien van beschermplastic. (en dan bedoel ik met name mijn mooie net nieuwe bank)

De werklui gingen blijkbaar eerst naar een andere bewoner om ea af te spreken maar rond een uur of negen werd er bij mij aangeklopt. Het kon beginnen, er werd eerst handmatig gewerkt en voorzichtig werden de laatste enkele ruiten verwijderd. Daarna begon het drama, het handmatig eruit bikken van de ramen en het frezen van de kozijnen zodat de dubbele ramen er correct in geplaatst konden worden. Een hoop lawaai en ik was blij dat ik nog ergens oordopjes had gevonden dus die werden direct gebruikt.

De verwarming had ik op 12 graden gezet zodat hij niet elke keer zou aanslaan en gelukkig kwam de temperatuur daar niet bij in de buurt. Het weer werkte die dag totaal niet mee, het was die dag echt koud en het regende. Ik was zelf heel druk met schilderen en de klusjesman voelde zich zo schuldig dat hij mij elke keer moest storen dat hij besloot om maar een trap bij het balkon neer te zetten en op deze manier elke keer op het balkon kwam. Ik had hem toch echt gezegd dat ik het helemaal niet erg vond en dat ik met alle liefde aan de kant wilde gaan. (ik was gelukkig ook bijna klaar) Het laatste wat ik wilde doen was hem in de weg lopen.

Na enige tijd was het halletje was klaar en ik zat even in de woonkamer koffie te drinken toen ik de klusjesman de trap op zag komen met van alles in handen en net op het moment dat ik dacht, dat gaat niet goed, donderde hij naar beneden. Ik rende naar de voorkant van de woonkamer en net voordat ik wilde vragen of alles goed was bulderde hij van het lachen. Alles uit zijn gereedschapskist was eruit gedonderd, hij raapte alles weer op en klom weer op de trap. Hij zag gelukkig dat ik klaar was met mijn schilderwerk en werd verstandig en nam nu de binnenweg. (zoals ik hem al had gezegd)

Zoals ik zei, na het handmatige eruit bikken van de ruiten begon het frezen, wat een ongelofelijk herrie zeg en een rotzooi. Ondanks het feit dat men zoveel mogelijk voorzorgsmaatregelen had genomen werd het een enorme rotzooi. Maar goed, hou het einddoel in de gaten mompelde ik tegen mezelf. Eenmaal alles klaar werden de ruiten geplaatst en kon ik langzaamaan beginnen met opruimen. De klusjesman had de veiligheidsstangen die ik heb laten monteren verwijderd en tot onze grote schrik was een van de schroefjes kwijt, we hebben met z'n tweeën op de knieën alle zaagsel door zitten kijken want zonder schroefje is die veiligheidsstang niets meer waard, die schuif je dan zo aan de kant. Gelukkig vond de klusjesman het net voordat we het zaagsel wilde weggooien dus die ramp werd afgewend.  (wat zo'n klein schroefje van nog geen halve centimeter te weeg brengt)

Even later werd alles afgekit, opgeruimt en vertrok de klusjesman rond een uur of drie. Direct daarna ben ik begonnen met schoonmaken en rond een uur of vijf was ik daar mee klaar. Ik mocht de ramen gedurende 2 dagen niet schoonmaken omdat de kit moest drogen. Aangezien ze volgende week alles gaan schuren en schilderen heb ik maar besloten die helemaal niet te doen en pas nadat alles is gedaan de hele voorkant een grondige beurt te geven.

Die avond merkte ik het direct, de slaapkamer is een stuk stiller en normaal hoor ik altijd heel lichtjes het verduisterende rolgordijn tikken tegen de verwarming, zo tochtte het daar maar nu....stilte niets meer. Ik denk dat ik heel veel plezier ga krijgen van de dubbele beglazing, minder geluid maar ook een stuk warmer in de winter.

woensdag 4 april 2018

Intuitie gevoel

2e Paasdag besloot ik alvast mijn balkon leeg te halen voor de komende kluswerkzaamheden. Het stond en staat ingepland voor donderdag 5 april. Omdat ik geen zin had om s'avonds na mijn werk alles klaar te leggen werd ook gelijk maar het beschermplastic bij de diverse meubels gelegd. Het enige wat ik dan zou moeten doen als ze begonnen was het plastic overal overheen draperen. Ik had zo'n vreemd voorgevoel dat er iets zou gebeuren wat niet in de planning stond.

Dinsdagochtend werd ik al vroeg wakker want bouwlui zijn nu eenmaal ook vroeg. Ik had me net omgekleed toen ik merkte dat er iemand op mijn balkon probeerde te komen. Hij was daar met veel moeite en heel veel gereedschap al half op geklauterd. Ik de balkondeur open...'lukt het' Even was het stil en toen kwam ook het andere been over de balkonreling.

'Nou net mevrouw, te veel paaseitjes gegeten afgelopen weekend. Zou ik niet donderdag aan de beurt zijn. Ja dat klopt maar woning nummer 6 moest er plotseling tussendoor en nou heb ik geen ladder en u  bent de enige die ik op deze hoogte kan bereiken, zou ik...'

Tja, wat nu. Ik had die dag niet vrij gevraagd en om ze nou alleen te laten. Even de sleutel afgeven was wat mij betreft geen optie. Ik heb helaas al te veel werklui meegemaakt die daar te nonchalant overdoen en vervolgens kwam ik thuis terwijl mijn voordeur wagenwijd open stond of de ramen, meterkast en ga zo maar door. Ik zei dat ik naar mijn werk moest maar hij meldde gelukkig dat hij niet binnen hoefde te zijn en geen sleutel of iets dergelijks nodig had. Hij vertelde wat hij die dag ging doen en de rest zou op de afgesproken dag worden afgemaakt. Het daadwerkelijk frezen van de balkondeuren zou dan donderdag gebeuren.

Ach, waarom ook niet. Ik legde hem even uit wat ik had gedaan voor wat betreft isolatie en dat alles weg kon worden gehaald behalve natuurlijk het isolatiemateriaal zelf. Aangezien ik op de fiets maar 5 minuten van mijn werk afwoon kon ik in mijn pauze eens even gaan kijken. Hij was al helemaal klaar en de ramen die hij kon doen had hij al gedaan en de isolatieplaat zat er ook al in. Ik heb het geheel even staan bewonderen en toen ik de werkman weer tegen kwam ook even een complimentje gemaakt. Hij zei dat het nog niet helemaal klaar was, de balkondeuren, de klapramen en natuurlijk alles wat binnen nog moet worden afgewerkt zou donderdag gebeuren.

Wat was ik blij dat ik 2e paasdag toch even al ea  had gedaan. Ze zijn nu bezig met de woning van de bovenbuurman. (de werkman heeft zijn ladder weer terug) en morgen ben ik aan de beurt. Terwijl hun bezig zijn ben ik bezig met het in de grondverf zetten van mijn halletje. Vanochtend ben ik al een mooi eindje gekomen en ik zal daar morgenochtend mee verder gaan anders dan drentel ik maar om die werklui heen op deze manier kan ik ze mooi in de gaten houden zonder dat ik ze lastig val.