De afgelopen maanden heb ik last van het feit dat ik niet lekker in mijn velletje zit wat nu precies de oorzaak is, geen idee. Ik vermoed een combinatie. De corona shitzooi, de situatie in de wereld, winterdepressie en zorgen om mijn ouders, gasprijzen enz. Ik meldde het al eens tegen een collega...ik maak mij zelfs zorgen om het feit dat ik mij...ze beeindigde de zin voor mij ...zorgen maak. Ik sta er dus niet alleen in. Zij had hetzelfde gevoel. Het feit dat ik hormonaal gezien in de overgang zit helpt ook niet mee.
Meditatie helpt, dit doe ik elke avond voor ik ga slapen. Een heerlijke body scan meditatie of gewoon een ontspannende slaap meditatie. Ik pak de tablet, zoek een meditatie via spot.ify op en een ontspannende stem brengt me naar oorden ver hier vandaan. Niet altijd lukt het maar als het lukt is het hemels.
Maar sinds kort wandel ik ook weer naar mijn werk, half uurtje heen, half uurtje terug. Er is weer genoeg licht om s'avonds heerlijk naar huis te lopen. Het ontspant me. Ik heb verschillende routes van en naar huis. Het helpt me maar ik maak mij op dit moment nog steeds zorgen om van alles. Soms overvalt het mij gewoon en dan heb ik een slechte nacht. Gedurende de dag en inclusief het heen en weer wandelen van en naar huis kom ik op gemiddeld zo'n 13.000 stappen per dag.
Soms is het alsof mijn brein zegt, nu lig je in bed en dan ga ik nu maar eens heerlijk alle doemsenarios voor de geest halen. Elk foutje en/of blunder die je ooit hebt gemaakt komt even heerlijk voorbij en omdat je als mens nu eenmaal fouten maakt komt er heel wat voorbij.....zucht. Ik heb inmiddels geleerd om er niet meer tegen te vechten en het wanhopig en halsstarrig proberen te slapen op te geven en maar een boek te gaan lezen. Meestal lukt het me daarna wel om redelijk snel in slaap te vallen.
Gelukkig heb ik niet elke nacht zo'n gebroken nacht maar zo af en toe. Wat doen jullie als dit gebeurt of hebben jullie er geen last van?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten