Gisteren viel hij op de mat. Ik heb alleen gekeken hoeveel het duurder het zal worden. Het scheelt welgeteld €1,50 per maand. Ik ga (mocht ik niets aanpassen en/of switchen) in 2018 €105,95 per maand betalen. Basisverzekering met aanvullend 1 en tandverzorging 2. Hoogste eigen risico.
Daarna heb ik het zo weer aan de kant gegooid. Ik had er geen zin in. Niet om te vergelijken, niet om uit te zoeken of alles wat ik erin wil er nog steeds in zit. Elk jaar dat gehannes en elk jaar krijgen we te horen dat het zo niet langer kan. De reserve potten raken op. Mijn simpele advies is om toch echt eens iets minder aan al die reclame shit uit te geven.
Het rare is dat we vervolgens halverwege 2018 te horen krijgen dat de reserve potten nog tot aan de nok toe gevuld zitten met 'onze' miljarden. Waar komt dat geld toch vandaag? Ik geloof er heilig in dat wanneer er diverse lagen aan administratieve managers weg wordt bezuinigd ipv personeel wat daadwerkelijk op de werkvloer aanwezig een enorme slag kan worden geslagen. Natuurlijk moet je wel enkele managers hebben die de grote lijnen uitzetten en bewaken maar de laatste 25 jaar is het helemaal doorgeslagen en het is er heel duidelijk niet beter op geworden.
Elk tussenpersoon verdient geld aan andermans ellende. Ik moet dan altijd denken aan de uitzending van Kassa. Er zat daar een manager van meerdere verzorgingstehuizen die het predicaat slecht op zijn voorhoofd had gestempeld gekregen en waarom. Je lacht je rot. Ze werkten daar nog met ouderwetse handgeschreven rapporten die naast de deur en/of in de woning hingen zodat elke verzorgende die dag kon zien wat de toestand van de desbetreffende bewoner was. Wel/niet gewassen, wel/niet/laat ontbeten, hoe laat uit bed en ga zo maar door.
Het personeel deed de digitale administratie eens in week en/of maand en niet elke dag en daarom kregen ze de stempel 'slecht' (of hoe men dat ook noemt) Compleet doorgeslagen deze bureaucratie. De wachttijden bij deze tehuizen zijn echter enorm want de 'manager' had samen met zijn personeel gekozen voor de menselijk kant van het geheel. (inclusief hulp waar mogelijk van de familie)
We glijden steeds meer af richting de regelgeving in Amerika waar de verzekeringsmaatschappijen de dienst uitmaken en niet meer de dokters. (misschien zijn we daar zelfs al) Misschien wordt het wel net zo erg als in de documentaire van Michel Moore. Patient komt aan bij het ziekenhuis, hij heeft tijdens een ongeluk op zijn werk in de bouw 2 vingers verloren. Dokter stelt vervolgens de vraag: 'welke wilt u er weer aan meneer, ik kan helaas maar 1 vinger er weer aan zetten, uw verzekering vergoed er niet meer'
Ik hoop echt dat we daar nooit terecht komen maar ik vrees met grote vreze. Het gaat naar mijn mening helaas wel die kant op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten