dinsdag 3 november 2015

Reorganisatie

Vandaag was het niet zo leuk op het werk. We hebben te horen gekregen dat er voor de tweede keer binnen niet al te afzienbare tijd een reorganisatie aan zit te komen. Het zou voor volgend jaar zomer duidelijk moeten zijn hoe of wat. Het gaat er iets anders aan toe dan de vorige keer.

De vorige keer werden de gedwongen ontslagen verdeeld over verschillende leeftijdsgroepen zodat het 'eerlijk' werd verdeeld. Daar zat nog een verhaal achter, daar kon je nog wat mee. Nu wordt er gekeken naar wat je te 'bieden' hebt, een van mijn collega's vroeg wat er dan gevraagd werd. Dat was dan nog niet helemaal duidelijk !

Je kunt natuurlijk al wel raden wat nu gaat gebeuren. De bruggen worden opgehaald en je eigen eiland moet worden beschermd. Ik neem het ons ook nog niet eens kwalijk, wie zou dat nu niet doen. Het is, denk ik menselijk om je eigen 'salaris' te beschermen. Je wilt je baan niet verliezen, ik dus ook niet. Ik heb potverdrie net een eigen huis gekocht nadat ik de eerste (en naar ik dacht laatste) reorganisatie had overleefd.

Aan het eind van de dag had ik me voorgenomen om niet in iemands kont te kruipen, om niet op een eilandje te gaan zitten maar gewoon door te gaan zoals ik al doe. (makkelijker gezegd dan gedaan)

                                                         What you see is what you get

Ik herinner me nog het gevoel dat de vorige reorganisatie met zich mee bracht. Je kunt het nog net zo vaak tegen jezelf  (en je omgeving) zeggen als je wilt, dat je er niets meer aan kunt doen, uiteindelijk vreet het aan je.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten