woensdag 28 maart 2018

De tijd vliegt

Zelfs voor mijn doen zit er een lange tijd tussen mijn laatste blog en deze. Ik schrijf meestal zo'n 2 a 3 blogs per week, afhankelijk of ik meen dat ik wat melden heb.
Deze keer had ik het gewoonweg te druk en gunde ik mezelf niet de tijd om even rustig te zitten en de blogs te schrijven. Wat is er allemaal gebeurt, nou genoeg kan ik je vertellen.

Allereerst is mijn persoonlijke groeiplan op  het werk besproken. Bij sommige punten had mijn manager een punt maar er waren ook dingen die werkelijk helemaal nergens op sloegen. Ik heb besloten om met die punten waar ik wat mee kan aan de slag te gaan en dan zien we wel waar het schip strand.

Op een gegeven moment bracht ze wederom naar voren dat ik soms wat 'nors' overkomen door mijn gezichtsuitdrukking en op dat moment dacht ik, nu is het genoeg en dat heb ik ook gezegd. Ik vindt het niet leuk dat ze daar elke keer op terug komt (bij elk jaargesprek wordt dit vermeld, heb je verdorie niet wat anders te melden) en ik meldde dat ik dit een zwaktebod vindt, dit is mijn gezicht en daar blijft het bij. Dat is iets wat ik niet kan veranderen, ja plastische chirurgie maar dat kan ze direct uit haar hoofd zetten. We hadden voor de rest een pittige discussie maar wel eentje waar ik verder mee kan. Ik ga daar mee aan de slag, vooral omdat ik weet dat ik zelf ook baat bij heb.

In dezelfde periode had ik ook een afspraak met mijn belastingadviseur en ondanks het feit dat ik eind vorig jaar een wat grotere aflossing heb gedaan in de hoop dat op die manier het mes aan twee kanten zou snijden, maandelijkse hypotheeklasten zouden dalen en ik zou niet hoeven bij te betalen is dat toch mislukt. Ik moet toch bijbetalen, wel geteld €180 euro. Gatverderrie maar dat is ook beter want dat betekent dat het goed met met me gaat. Ja, dames en heren dit heet omdenken. Tegelijkertijd heb ik de hypotheekrente laten aanpassen omdat ik al behoorlijk wat heb afgelost.  Het was nodig dat dit een keer gebeurde. De adviseur meldde dat hij wel ergere hypotheekbedragen heeft gezien dan de mijne, het is gelukkig een niet zo 'groot' (ik vindt het nog steeds enorm) bedrag meer namelijk €95.000

Vandaag had ik op mijn vrije dag een workshop Dementie Vriendelijk, het duurde een ochtend en was machtig interessant. Wij zijn als bedrijf een dementie en alzheimervriendelijke instelling. We verzorgen rondleidingen in ons museum en krijgen binnenkort een geheugenkabinet. Wat wij en alle instellingen  in mijn woonplaats die ermee te maken (dementie & alzheimer) hebben daarmee willen bewerkstelligen is dat de drempel om informatie te krijgen lager wordt, we worden een soort verwijsportaal. We helpen mensen met dementie en mantelzorgers om de eerste stap te zetten door informatie te geven en door te verwijzen naar een instantie die hun begeleidt in de alle fasen van die verschrikkelijke ziekte.

Dit was even in een notendop de afgelopen twee weken, het was druk, mijn hoofd zit vol met prikkels en daarom heb ik gelukkig van mijn overuren morgen een dagje vrij kunnen nemen zodat ik even weer kan bijkomen. Volgende week wordt het wederom een drukke week, de dubbele ramen worden geplaatst maar dat is een blog voor de volgende keer.




woensdag 14 maart 2018

De Bank

Vandaag zou hij komen, tussen 13.00 en 17.00 mijn nieuwe bank. Whoopie !! Sinds 20 december 2017 aan het wachten dus het werd ook tijd. Ik had maandag het nog resterende te betalen bedrag overgemaakt op mijn betaalrekening zodat daar genoeg saldo op stond en ook even gekeken of ik inderdaad dat bedrag ineens kon pinnen. De site van de (geld)bank was een beetje onduidelijk maar wat ik er van begreep zou ik dat bedrag ineens moeten kunnen pinnen.

Natuurlijk kwam de bank pas aan het eind van de middag, dat is normaal bij mij. Ik zal ook nooit eens als eerste op de lijst staan. Ik had daar al rekening mee gehouden omdat ik vermoedde dat dit het geval zou zijn vanwege het feit dat de bank vrij groot is en dus als laatste uit die bus zou moeten.

De twee mannen gingen voorzichtig te werk, ik had al enkele obstakels weggehaald en de bank paste tot op de millimeter door de gang. Snel werd hij in elkaar gezet, kussens erop en dat was het dan. Pinnen die hap....maar dat ging dus even mooi niet door. Hij weigerde, niet voldoende saldo. Aangezien ik toch echt nog geen 24 uur geleden het saldo had gecontroleerd wist ik dat dit niet het probleem zou moeten zijn.

De medewerker had een idee, eerst maar eens een kleiner bedrag, net iets meer dan de helft. Akkoord, doen we. Dit ging goed, vervolgens wilde ik het restant pinnen maar dat deed hij dan weer niet. Weer besloten we een kleiner bedrag te pinnen, vreemd genoeg ging dat wel weer. Uiteindelijk bleef er nog een bedrag over van €100 en dat weigerde mijn pin. De medewerker besloot even te overleggen met de 'baas' en er werd besloten mijn voorstel aan te nemen.

Morgenochtend zal ik even langs komen om alsnog de laatste €100 te pinnen. Ik snap er werkelijk helemaal niets van en zal ook zeker de bank om opheldering vragen. De twee mannen gingen weer weg en ik bewonderde mijn bank. Spullen werden opgeruimd, de oude poef is al naar de schuur verbannen, de stoel waar ik sinds half januari in bivakkeerde is weer terug op zijn oude plek. De verwijderde obstakels zijn weer op hun plek. De bank zit/ligt heerlijk. Ik ben er maar wat blij mee.

Het duurde even voordat ik hem bij elkaar had gespaard. Dit is de eerste keer dat ik zo'n dure bank heb gekocht. Normaal koop ik mijn meubilair bij Leen.bakker, Kwan.tum en ga zo maar en begrijp me niet verkeerd daar is helemaal niets mis mee. (sterker nog, daar koop ik nog steeds naar volle tevredenheid) Echter deze keer wilde ik toch eens een echte meubelzaak proberen.

De bank zal vanavond eens even heerlijk worden getest en morgenochtend rij ik wel even naar het bedrijf toe om het laatste gedeelte te betalen.

woensdag 7 maart 2018

Prutser

Er wordt her en der al behoorlijk geklust in ons complex. De eerste woningen zijn voorzien van het laatste dubbele glas en als het goed wordt daarna geschilderd. Ik stond op de planning voor 5 april maar vanmiddag kwam ik bij thuiskomst een verrassing tegen. Ze hadden al de houten schotten verwijderd zodat men straks in een keer door kon gaan en het werktempo kon worden opgeschroefd. Wie weet ben ik dus eerder aan de beurt dan 5 april.

Wat schetst mijn verbazing en eigenlijk ook weer niet, ik heb het al meerdere keren vermeld de eigenaar waar ik mijn hutje van heb gekocht heeft alles fanatiek verbouwd. Hartstikke goed, alleen bij alles heeft hij gedacht, het is goed zo, niet verder over nadenken. Isoleren, hoe bedoel je.

Elke bewoner heeft een stenen muurtje onder het raam en wat heb ik.....niets behalve een houten geraamte. Ik stond verbaasd op het balkon tegen de achterzijde van het houten schot in mijn slaapkamer te kijken. Hij heeft hele muurtje gesloopt. Waarom doe je zo iets in hemelsnaam, geen isolatie ertussen behalve een poging tot, tja wat is het, volgens mij is het een dun isolatie zeil, nee ik wil het niet eens dat noemen, ik weet niet wat het is. De basis is goed maar de afwerking bij de vorige bewoner is werkelijk prutswerk, echt prutswerk geweest. 

De medewerker die de houten schotten aan het verwijderen was zag mij verbaasd staren en wilde graag uitleggen wat er was gebeurd. Hij heeft nu bij vrijwel iedereen alvast de houten schrootjes verwijderd en ik ben de enige waarvan het muurtje is verwijderd, hij meldde dat het isolatie materiaal (als je het dat kunt noemen) helemaal opgekruld onderin zat. Hij heeft het nu provisorisch een beetje netjes gemaakt anders was het helemaal zo kaal.

Werkelijk, mijn broek zakt spontaan tot op mijn enkels van zoveel idioterie. Ik heb gevraagd of het erg is dat ik alleen een houten geraamte heb staan. Volgens hem was het misschien zelfs wel beter omdat de nieuwe isolatieplaat dan makkelijker te bevestigen is. Ik moet hier nog even over nadenken. Ik zit erover te denken om te vragen of ik zelf geen isolatie platen kan kopen en dat zij die er dan voor mij inzetten om vervolgens dan de nieuwe isolatie plaat erop te zetten. Zo heb ik  het dan toch extra isolatie.

Ik denk er nu nog even rustig over na en zal morgen wel eens even navragen bij de werklui. Werkelijk wat een lulletje rozenwater zeg,die vorige eigenaar. Zo is er ook nog de kwestie dat ik het gevoel heb dat ergens in de keuken een enorm tochtgat is maar voorlopig kan ik die nog niet vinden. Dit viel vooral vorige week op met die koude wind. Ik ga binnenkort maar eens op onderzoek uit met een zaklamp. Wie weet wat ik nog vindt.

donderdag 1 maart 2018

Zombie status

Ik liep al een paar dagen mezelf in de weg. Het was niet genoeg (vond ik) om me ziek te melden en thuis te blijven. Afgelopen maandag begon het echter steeds moeilijker te worden, spierpijn tussen de schouderbladen en aan de voorzijde. Ik dacht dat het een longontsteking was, niet dat ik weet hoe een longontsteking aanvoelt maar als het zoiets was dan zou het zo voelen, denk ik.

Toch ging ik de volgende dag toch naar het werk, ik ben niet zo'n persoon die zich ziek meldt bij een dwarszittende scheet dus gewoon werken. Die dag hoorde ik een collega zeggen, tja al die zieken ik loop gewoon al weken door en op dat moment brak er iets bij mij. Wel potverdorie, daar heb ik geen zin in. Wat ben ik aan het doen. Ik heb geen zin in weken doorsudderen met een verkoudheid/griep zoals zij dat heeft gedaan (en nog doet). Ik verdenk haar er bovendien van dat zij diegene is geweest die de rest op de werkvloer heeft aangestoken maar dat kan ik niet hard maken omdat we in een publieke functie werken dus elke henk en truus kunnen de oorzaak zijn dat we op dit moment met halve bezetting draaien.

Woensdag zijn de sluizen open gezet, ik hoest en proest, mijn neus, nee mijn hele hoofd loopt leeg. Ik verwonder me er altijd over hoe dat toch in hemelsnaam mogelijk is. Ik wist niet dat er zoveel ruimte in mijn bevallige neusje zit om zoveel 'vocht' vast te houden en die er vervolgens uit te gooien. Het blijft maar lopen. Eerst belde ik de schoonheidsspecialist maar af, kan het vrijwillig martelen een weekje later. Gelukkig dat kon.

Vervolgens mijn ouders geappt, laat ik maar niet komen want ik steek alles en iedereen momenteel aan en jullie zijn niet de jongste meer. Dat begreep mijn moeder maar ze kon via whatsapp (die heeft ze sinds kort ontdekt)  het toch niet laten om alvast te vragen of ik de kast onder de trap wilde verven als ik weer beter was. Natuurlijk wil ik dat wel maar ik moet er nu nog even niet aan denken.

Moedertjelief heeft alleen nog niet door wanneer je welke emoticon moet gebruiken. Ze meldde dat ik maar goed moest uitrusten om vervolgens een icoontje te gebruiken waarmee ze me keihard uitlacht. Ik ben gestopt met uitleggen dat ze even moet kijken welke en hoe ze de incoontjes uitkiest, ik vindt het wel grappig worden. Totaal er niet toe doende icoontjes worden door haar willekeurig gebruikt. Ik krijg bijvoorbeeld midden in een zin een aapje met de handen voor de ogen. Ik vroeg wel eens waarom doe je dat, ach was wel een leuk plaatje meldde ze en ze kreeg dan op dat moment even niet voor elkaar om iets anders te kiezen dus nu ik eraan gewend ben vindt ik het wel lachen.

Ik ging toch nog even naar buiten om de auto uit te laten. Hij zou anders een hele week stil staan met dit koude weer en om nou niet weer met een kapotte accu te zitten besloot ik even om te gaan rijden. Aangezien ik het toch zonde vindt om voor niets een rondje te rijden besloot ik om op mijn oude winkelcentrum de drogist maar even te bezoeken. Ik sloeg even wat paracetamol met coffeine in, (voordeelverpakking) liep langs het plaatselijke cafeetje, bestelde een coffee-to-go (ik voelde me zielig genoeg om dat te rechtvaardigen) en ging weer naar huis. Autootje uitgelaten, medicijntjes binnen en ik zat uitgeput weer op de bank. (oh, nee stoel want mijn nieuwe bank heb ik nog steeds niet) en besloot op dat moment ik meld me ziek.

Ik appte naar mijn afdelingshoofd en meldde me alvast voor donderdag ziek zodat ze op tijd iemand kunnen vinden voor de avonddienst. Ik meld me morgen wel officieel ziek aangezien woensdag mijn vaste vrije dag is. Ik moet eerst maar eens goed uitrusten en deze zombie status achter mij laten want om hier nou net zoals mijn collega weken mee door te lopen doe ik niet meer. Vroeguh ! zou ik wel hebben gedaan maar nu, nee goed uitrusten & uitzieken en dan pas weer aan het werk.