maandag 31 oktober 2016

Weekendje weg

Afgelopen vrijdag ging ik samen met een vriendin richting Scheveningen, heerlijk uitwaaien. Zij had het nodig omdat het met haar vader niet goed gaat en ik had het nodig na alle heisa met mijn vader. We zijn onderweg ergens gestopt om even te lunchen en daardoor arriveerden we rond 14.30 in het hotel.

Eenmaal aangekomen in onze kamer, hadden we even de tijd genomen voor het organiseren van onze kamer en zijn daarna direct richting strand gelopen. Het was direct aan de overkant, we hoefden welgeteld 150 meter te lopen of daar was het strand al. Heerlijk gewandeld, het was droog, niet te koud dus al met al perfect voor de tijd van het jaar. We hebben wat gedronken  op de pier en zijn toen weer richting hotel gelopen. Eenmaal daar gekomen werd de vriendin gebeld daar haar man, die wilde weten waar hij haar kon bereiken, ze snapte zijn vraag niet helemaal maar ging er verder niet op in en gaf hem het adres door. Ze meldde dat hij haar toch gewoon mobiel kon bellen en na wat gehakketak over en weer en een beetje ongeloof over zoiets (zo kende ik hem niet) van mijn kant was het weer in orde.

Wij gingen rond 19.30 naar beneden om te gaan eten in het hotel restaurant. Het diner wat we kregen was bij de prijs inbegrepen. Het was wel heel gezellig, we zaten er helemaal alleen ! De receptie had ons al gezegd dat de meeste hotelgasten tussen 17.00 en 19.00 aten omdat die allemaal naar de musical The Lion King zouden gaan. Gelukkig kwamen er nog wat andere gasten binnendruppelen dus we zaten niet meer alleen.

Ik bestelde een sliptong en kreeg er drie op mijn bord, hoe ik die heb opgekregen weet ik niet maar na afloop rolden we beide naar de stoelen bij de open haard en namen nog een bakkie leut. Toen we eenmaal weer terug waren op de kamer konden we beide geen boe of  bah meer zeggen. Na een onrustig nacht, ze snurkt werkelijk enorm, dit ondanks het feit dat ze een Dracula bitje draagt, werd ik rond toch rond 07.30 wakker.

Ik heb een keer eerder met haar op een kamer geslapen en toen was het recht toe recht aan snurken. Dit keer was het werkelijk van alles wat, halverwege de nacht dacht ik dat ze ballonnen aan het opblazen was en vervolgens leek het alsof ze een heel gesprek had met een gorilla. Ik had er al rekening mee gehouden dus mijn oordopjes zijn van pas gekomen, daardoor werd het geluid enigszins verzacht. Arme buren, het ging werkelijk zo hard dat ze het gesnurk van mijn kamergenoot moeten hebben gehoord.

We besloten na het ontbijt richting het centrum te lopen en dan vervolgens maar zien wat we gingen doen. Het was ongeveer 45 minuten (via een omweg) wandelen, Eenmaal in het centrum aangekomen hebben we eerst weer een bakkie gedaan. We hadden een gezamenlijke pot voor koffie momenten en lunch ingesteld en daar hebben we heerlijk van genoten. We hebben de lunch overgeslagen omdat we allebei nog heel vol zaten van het ontbijt en het diner de avond ervoor. Heerlijk gewinkeld en ons verbaasd over de prijzen bij de Bijen.korf, we hadden allebei nog nooit zulke dure schoenen en kleding gezien. Schoenen van €650, een jurk van €895. Het werd een spel om de duurste prijs op te zoeken.

De vriendin moest wel lachen om sommige schoenen, ze vertelde dat ze vroeger al die rare plakkertjes, stukjes stof zelf op oude schoenen plakte en nu ziet ze diezelfde patronen terug op schoenen waarvan de prijs de helft van haar salaris betrof.

We besloten rond een uur of vier terug te lopen naar het hotel en dan daarna een leuk restaurant op te zoeken om te gaan eten. We waren net een hele mooie kerk binnengelopen toen ze weer werd gebeld. Ik zag dat ze naar buiten liep en hoopte dat het geen slecht nieuws betrof over haar vader. Na een paar minuten liep ik haar maar achterna omdat ik het ergste vreesde. Eenmaal buiten gekomen bleek ik midden in een echtelijke crisis terecht te zijn gekomen. Na afloop van het telefoontje bleek ze zozeer te zijn aangeslagen dat we allebei gelijk wisten, we gaan naar huis.

We hebben de tram teruggepakt, hebben netjes het hotel op de hoogte gebracht en zijn daarna direct naar huis gereden.  Het weekend werd dus iets korter dan gedacht. Ik laat het hoe en waarom maar in het midden dat is immers niet aan mij maar hoe het is 'gespeeld' door de andere partij kan er bij mij nog steeds niet in. Wat ik later van haar heb begrepen is dat ze het hebben uitgepraat en dat ze met elkaar door willen. Hartstikke goed maar ik heb er een naar gevoel aan overgehouden. Ik hoop voor hun dat ze de communicatiekanalen goed open houden en niet weer langs elkaar gaan leven.

dinsdag 25 oktober 2016

Jaarafrekening 2016

Ik had hem, de jaarrekening, vandaag in de mailbox zitten. Ik was heel benieuwd, wat zou ik terug krijgen of moest ik toch bijbetalen.(dat kan bijna niet) Het blijkt dat ik bijna €200,00 terug krijg en dat mijn maandbedrag naar €80 euro wordt verlaagd. Het maandbedrag in 2016 was €90,00 dus ik ga er sowieso op vooruit. (of liever gezegd ik ga er op achteruit in de positieve zin van het woord)

Ik heb direct het maandbedrag maar weer verhoogd naar €85,00 per maand. Het waren uitzonderlijk zachte winters de afgelopen 2 jaar. Natuurlijk kan ik het gedurende het komende jaar wel aan laten passen dus er zou nog niets aan de hand zijn als het toch nodig mocht blijken maar zoals ik al zei, het voelt gewoon beter dat ik iets hoger zit dan hun aangeven.

Ik ben aangenaam verrast. Ik noteer elke week zelf de meterstanden dus ik wist wel hoe het ervoor stond maar ik was aangenaam verrast over de hoogte van het terug te krijgen bedrag. Ik had een lager bedrag geschat.

Het bedrag wordt goed gebruikt, de helft gaat naar de extra hypotheekaflossing en de andere helft heb ik nog geen bestemming voor. Daar denk ik nog even over na. Misschien koop ik voor mezelf wel een heel mooi verjaardagscadeau.

zaterdag 22 oktober 2016

Spierpijn

Woensdag ging ik vol goede moed richting Sportschool, ik doe dat gemiddeld twee keer per week maar vanwege omstandigheden was dit gereduceerd tot 1 keer per week de afgelopen tijd. De vorige dag had ik vanaf mijn werk een mooi nieuw oefenboek meegenomen voor wat betreft krachttraining. Ik had daar een tweetal oefeningen uit gehaald die ik wel eens wilde doen.

Het waren niet al te moeilijke oefeningen, een achtje draaien rondom je benen met een kettlebelt en een oefening met een medicijnbal. Ik ging aan de slag en toe ik eenmaal warm was gedraaid ging ik aan de slag met de nieuwe oefeningen. De oefening met de 2 kg bal ging redelijk maar ik was niet erg stabiel tijdens de oefening dus ik vereenvoudigde hem. De 2 kg bal werd omgewisseld voor een 3 kg bal en nu ging de vereenvoudigde oefening  uitstekend. Ik vroeg me nog af waarom deze oefening in hemelsnaam in dat boek over krachttraining stond omdat het allemaal vrij soepel ging. Bij de laatste set verwisselde ik de 3 kg bal voor de 4 kg bal. Er was geadviseerd om te beginnen met lichte gewichten zodat je de oefening correct kon uitvoeren.

Toen de kettlebelt oefening, dat ging heerlijk alleen ik moest goed in de gaten houden dat ik een rechte rug behield, je hebt al vrij snel de neiging om je rug te krommen en dat mocht niet. Eenmaal klaar met deze oefening voelde ik al wel mijn benen maar dat kon ook komen omdat ik iets te fanatiek met een cardio oefening was bezig geweest.

Ik voelde al wel diverse spieren  maar aangezien ik die middag nog rustig richting ouders fietste viel het allemaal wel mee. (ik deed dat juist om de spieren soepel te houden)  Eenmaal weer thuis gekomen en na even te hebben gezeten was het 'mis' de spieren die die ochtend voor het eerst in actie waren gekomen protesteerden in alle hevigheid. Kom op, even door zetten, beetje bewegen dan gaat het allemaal wel weer. Niet dus, en ik gaf halverwege de avond de strijd op en ging vroeg naar bed.

Donderdagochtend werd ik wakker en wilde uit bed stappen, halleluja wat een spierpijn. Ik kwam het bed niet uit. Ik had geen last van mijn rug maar van de spieren er rondom heen. Ik wist gelijk waarom die oefeningen in het boek over krachttraining hadden gestaan, allemachtig. Ik ben een oud vrouwtje geworden. De hamstrings protesteren, de spieren die langs de ruggengraat lopen protesteerden, als ik mijn armen omhoog doe protesteert alles an als ik wil bukken forget it. Het doet geen zeer zoals bij rugpijn, dus ik weet dat het de spieren zijn die gisteren een enorme opdonder hebben gekregen.

Die oefeningen zal ik blijven doen, ik hoop alleen dat ik in de loop der tijd iets minder last krijg van spierpijn. Ik zal zeer zeker nog een aantal nieuwe oefeningen uit het boek halen maar laat ik eerst maar eens van deze spierpijn af komen.

donderdag 20 oktober 2016

Ziekenhuis in/uit

Het heeft even geduurd voordat ik weer een blog kon schrijven. Enige tijd geleden is mijn vader in het ziekenhuis beland voor hartritmestoornissen waarvan de oorzaak (behalve ouderdom) niet goed was vast te stellen.

Ik werd op een woensdag ochtend gebeld door mijn zus dat ze samen met onze moeder in het ziekenhuis was omdat Pa midden in de nacht was opgehaald door de ambulance. Zij moest echter heel vroeg bij de tandarts zijn en kon dus niet blijven of ik wilde komen. Natuurlijk, om 08.00 was ik al gearriveerd en kon zij nadat ze eerst even naar huis was gegaan richting tandarts.

Er werd besloten dat mijn vader die dag (en misschien nog langer) zou moeten blijven, dat zinde meneer natuurlijk helemaal niet want hij rommelt liever wat rondom huis. Er werd ea aangepast aan zijn medicatie en er werd besloten om toch nogmaals te dotteren. Hiervoor werd mijn broer opgetrommeld, hij kon de volgende dag mooi mee naar Zwolle, aangezien ik en mijn zus beide moesten werken. Het 'werk' werd dus een beetje verdeeld. Er bleek niets mis te zijn met zijn aderen rondom het hart, ik vroeg en vraag mij dan af, waarom het besluit om te dotteren als er niets zit, kan je dat niet zien op foto's maar goed, wie ben ik, een leek. Gelukkig werd hij weer diezelfde dag teruggebracht naar het ziekenhuis bij ons in de stad.

We konden hem op zondag ophalen maar toen mijn moeder en ik daar eenmaal waren aangekomen bleek al snel dat dit niet ging gebeuren. Hij lag aan de vernevelaar, weer baalde hij als een stekker, hij zag eruit als een geslagen hond. Hij verhuisde wel die dag van de hartbewaking naar de 'gewone' zaal, hier kon hij een beetje kletsen dus het was al wat minder erg. We konden hem alsnog een dag later meenemen. Die woensdag werd ik opnieuw gebeld, hij was WEER in het ziekenhuis, weer met hetzelfde, weer opgehaald met de ambulance.

Ze besloten hem nu langer te houden om uit te vinden wat het nu was, alle dossiers van de diverse ziekenhuizen werden erbij gehaald en de medicatie werd weer aangepast. Hij had zelf geregeld dat hij op dezelfde zaal weer terug kon, dan kon hij mooi even bijkletsen meldde hij aan de zusters en verhip hij kreeg het dus nog voor elkaar ook nog.

We konden hem na een aantal dagen weer ophalen maar wederom gingen mijn moeder en ik voor niets. We hoorden dat hij die nacht weer een aanval van hartritmestoornis had gehad. Ik was allang blij dat hij dit nu IN het ziekenhuis had gehad zodat ze het goed konden monitoren. De medicatie werd wederom aangepast en dit keer reageerde hij daar zo goed op dat hij nog diezelfde dag naar huis mocht.

Hij is nu inmiddels een week thuis en afgezien van het feit dat de hele gebeurtenis een grote impact op beide heeft gehad is hij in orde. Hij slaapt wel heel veel maar wat wil je, je bent bijna 80 en je hele lijf is overhoop gehaald, alles moet dus eerst weer 'settelen' en dan heel langzaam moet het weer beter gaan.