Iedereen heeft het ongetwijfeld al een keer vermeld, het is warmer dan warm. Ik had het nog niet zo meegemaakt omdat ik in een omgeving werk die gekoeld wordt dmv klimaatbeheersing. Het is geen airco maar houdt de werkplekken wel koel. Aan het eind van de middag als ik weer naar huis ga is de allerergste hitte voorbij dus ik had het nog niet zo heel erg meegemaakt.
Gisteren was echter mijn vaste vrije dag en dat heb ik geweten, s'ochtends vol goede moed toch gaan sporten. Ik was extra vroeg gegaan en zo kon het al zijn dat ik om 07.45 in de sportschool gewichten stond te heffen. Ik besloot een krachttrainingscircuit te doen die daar al staat zodat het gehele lichaam aan het werk zou worden gezet. Ik was om 09.00 weer thuis, je moet immers ook niet overdrijven. Even douchen, was erin gooien en huppakee buiten op het balkon heerlijk een glas limonade naar binnen gooien. Wat zeuren ze nou toch, die warmte viel best mee.
S'middags werd het echter steeds heter en op een gegeven moment was het zelfs binnen 28 graden ondanks het feit dat ik s'ochtends alles had opengegooid, door laten waaien en nog meer van die rare fratsen. Nu zat alles potdicht in een vruchteloze poging de warmte buiten te houden. (dat lukte dus niet) Dan maar richting het bos, ik had namelijk geen zin in dat overvolle giga-grootte buitenbad die op 10 minuten van mijn huis is gevestigd.. Heerlijk rustig rondgedwaald maar ook daar was het nog warm, weliswaar niet zo warm als in de volle zon maar toch.
Ik liep een rondje bij een vijver waar ondanks het water sommige planten het heel moeilijk hadden, ze waren helemaal bruin, vrijwel afgestorven. De beheerder had diverse sproeikanonnen die water vanuit de vijver pompte aan staan maar ik vrees dat dit voor sommige rhodondendrons te laat was. Aan het einde van mijn rondje rondom de vijver ben ik maar even op het terras gaan zitten, bestelde een cappuccino en las wat in mijn meegebrachte boek. Het regende eikels op dat terras, hieraan kun je goed merken hoe zwaar de natuur het momenteel heeft. Gelukkig viel er geen eentje in mijn koffie en na in totaal ongeveer 2 uur weg te zijn geweest stapte ik mijn oververhitte huis maar weer in.
Ik ben heel blij dat ik vandaag weer aan het werk kan, al was het alleen maar omdat de temperatuur daar zeer aangenaam is. Er is op dagen zoals vandaag niet zo heel veel publiek vanwege de hitte die men eerst door moet om bij ons te komen maar eenmaal aangekomen bij ons wordt je als bezoeker wel beloont, de temperatuur is zeer aangenaam. Ik verheug me er nu al op.
donderdag 26 juli 2018
woensdag 18 juli 2018
Klote K-ziekte
Enkele weken geleden had mijn vader last van verstopping, ze zijn er zelf aardig uitgekomen, zelfstandig zijn ze met een klysma in de weer geweest en nu gaat het wel weer. Er waren enkele foto's genomen om zeker van te zijn dat er niets anders was en daar uit bleek dat zijn prostaat toch wel heel erg groot was. Nu is hij 81 en dit euvel komt vaker voor bij oudere mannen maar er werd voor de zekerheid tot nog een controle uitgevoerd.
Wat bleek, hij heeft prostaatkanker...zucht. Er was een plekje gevonden, volgens de dokter hoeft dat niets te zeggen want deze ziekte mits aan 1 kant is zeer goed te behandelen, er werd door de dokter zelfs gemeld dat hij oud kon worden met deze ziekte. Nu moet hij echter wel door de mallemolen en ik weet gewoon dat ze het een beetje zat zijn, dat sleuren met zijn lichaam. Ik merk aan mijn moeder dat ze ook moe wordt, zij is 79 en zij is diegene die natuurlijk met hem mee gaat, ziekenhuis in en uit. Ze zijn er beide gewoon een beetje moe van, dat laten ze niet blijken maar ik merk het.
Gisteren kregen ze de oproep om zich te melden voor de MRI. Ik heb samen met hun de vragenlijst ingevuld en bij een paar onduidelijke vragen besloten ze maar even te bellen. Aangezien ik er toch was heb ik dat gedaan en dat was maar goed ook want de verpleegster was soms zeer moeilijk te verstaan en er werden een paar technische vragen gesteld en daar wisten we eigenlijk niet zo goed het antwoord op maar uiteindelijk kwamen we er samen toch uit.
Mijn vader moest het formulier ondertekenen, hij mopperde wat maar wat bleek nu, hij bibbert tegenwoordig heel erg als hij moet schrijven waardoor hij zich schaamde dat hij dat nu voor mijn ogen bibberend moest ondertekenen. Ik realiseerde me toen, hij wordt oud, echt oud. Nu wil je dat nooit erkennen maar uiteindelijk komt er keer een tijd van afscheid nemen en op dat moment sloeg dat in als een bom bij mij. Ik was gewoon van streek, ik liet het niet merken maar ik voelde me echt heel eenzaam op dat moment, een hele vreemde gewaarwording. Ik weet dat hij van het leven heeft genoten, dat het goed is geweest maar hij wil nog wel even iets langer blijven, genieten van zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen maar op dat moment kwam het hard aan bij mij. Dit was zo'n eureka moment maar dan in negatieve zin.
Ik had al aangeboden om mee te gaan maar wat bleek mijn broer gaat al mee. Het is de afgelopen week een week geweest die je met de neus op de feiten drukt. Het leven is fragiel, geniet zolang je kan.
Helaas is deze week ook een 'aangetrouwde' neef overleden, hij was 57. Het begon enkele jaren geleden met nierkanker, daar leek hij goed te zijn uitgekomen maar helaas dit jaar was het helemaal mis met uitzaaiingen erbij. Hij stierf thuis in aanwezigheid van zijn vrouw en zoon. Ik zal zeer zeker naar de condoleance gaan omdat ik ze allebei goed ken. De begrafenis is in besloten kring met alleen directe familieleden.
Momenteel zit mijn familie even in het verdomhoekje maar als je blijft kijken naar horizon zie je nog heel veel goede dingen. Ik heb deze quote al eerder gezegd maar ik herhaal hem nog even en dan wil ik het er bij laten.
Wat bleek, hij heeft prostaatkanker...zucht. Er was een plekje gevonden, volgens de dokter hoeft dat niets te zeggen want deze ziekte mits aan 1 kant is zeer goed te behandelen, er werd door de dokter zelfs gemeld dat hij oud kon worden met deze ziekte. Nu moet hij echter wel door de mallemolen en ik weet gewoon dat ze het een beetje zat zijn, dat sleuren met zijn lichaam. Ik merk aan mijn moeder dat ze ook moe wordt, zij is 79 en zij is diegene die natuurlijk met hem mee gaat, ziekenhuis in en uit. Ze zijn er beide gewoon een beetje moe van, dat laten ze niet blijken maar ik merk het.
Gisteren kregen ze de oproep om zich te melden voor de MRI. Ik heb samen met hun de vragenlijst ingevuld en bij een paar onduidelijke vragen besloten ze maar even te bellen. Aangezien ik er toch was heb ik dat gedaan en dat was maar goed ook want de verpleegster was soms zeer moeilijk te verstaan en er werden een paar technische vragen gesteld en daar wisten we eigenlijk niet zo goed het antwoord op maar uiteindelijk kwamen we er samen toch uit.
Mijn vader moest het formulier ondertekenen, hij mopperde wat maar wat bleek nu, hij bibbert tegenwoordig heel erg als hij moet schrijven waardoor hij zich schaamde dat hij dat nu voor mijn ogen bibberend moest ondertekenen. Ik realiseerde me toen, hij wordt oud, echt oud. Nu wil je dat nooit erkennen maar uiteindelijk komt er keer een tijd van afscheid nemen en op dat moment sloeg dat in als een bom bij mij. Ik was gewoon van streek, ik liet het niet merken maar ik voelde me echt heel eenzaam op dat moment, een hele vreemde gewaarwording. Ik weet dat hij van het leven heeft genoten, dat het goed is geweest maar hij wil nog wel even iets langer blijven, genieten van zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen maar op dat moment kwam het hard aan bij mij. Dit was zo'n eureka moment maar dan in negatieve zin.
Ik had al aangeboden om mee te gaan maar wat bleek mijn broer gaat al mee. Het is de afgelopen week een week geweest die je met de neus op de feiten drukt. Het leven is fragiel, geniet zolang je kan.
Helaas is deze week ook een 'aangetrouwde' neef overleden, hij was 57. Het begon enkele jaren geleden met nierkanker, daar leek hij goed te zijn uitgekomen maar helaas dit jaar was het helemaal mis met uitzaaiingen erbij. Hij stierf thuis in aanwezigheid van zijn vrouw en zoon. Ik zal zeer zeker naar de condoleance gaan omdat ik ze allebei goed ken. De begrafenis is in besloten kring met alleen directe familieleden.
Momenteel zit mijn familie even in het verdomhoekje maar als je blijft kijken naar horizon zie je nog heel veel goede dingen. Ik heb deze quote al eerder gezegd maar ik herhaal hem nog even en dan wil ik het er bij laten.
'ik mopperde dat ik geen goede schoenen had totdat ik iemand zag zonder voeten'
donderdag 12 juli 2018
Werk Perikelen
Ik weet of ik wel eens verteld heb, het zal ongetwijfeld wel maar het volgende speelt zich nu op mijn werk. Ik heb ooit eens een aantal weken op een andere afdeling de 'zaken' waar genomen. Het was leuk om eens een verandering mee te maken maar het was, zeg maar niet mijn ding. Het was en is te chaotisch, te veel last minute veranderingen en ga zo maar door. Anderen kunnen daar mee uitstekend omgaan maar ik ben daar niet zo van.
Nu wil het zo gebeuren dat de dame in kwestie, overigens een hele leuke meid, nooit geen problemen mee gehad en naar mijn bescheiden mening daar perfect op haar plek, open, gezellig, vrolijk is weg gegaan. Men heeft haar (en wie dat nou precies zijn is mij nooit duidelijk geworden, behalve 1 persoon) min of meer weggepest. Nu weet ik dat daar een dame zit wiens humor je moet waarderen, ze is enorm bot en dus ook een beetje een pester naar het schijnt. Ik weet het niet zeker want bij mij ging het het ene oor in en het andere oor weer uit maar ik kan begrijpen dat wanneer je daar dag in, dag uit zit je behoorlijk murw wordt gebeukt. Het verhaal gaat dat ze, die lieve leuke meid dat ook heeft aangekaart bij de leidinggevende maar er niets mee is gedaan of in ieder geval niet voldoende. Aan het begin van dit jaar werd duidelijk dat haar contract niet werd verlengd en ze zou er per 1 augustus uit moeten.
Deze etterende wond hebben ze heel lang voor zich uitgeschoven totdat de lieve dame in kwestie zei, weet je, ik kap er mee, ik meld me ziek totdat mijn contract is afgelopen. Ik trek het niet meer ook als is het nog maar een maand. Zoek het maar uit. Ik gaf haar geen ongelijk maar nu komt het. Ik wist als een van de eerste dat haar contract niet zou worden verlengd, ze had me dit in vertrouwen gezegd en ik ben vervolgens bij mijzelf ten rade geweest. Wat nou als ze mij vragen, na een kort beraad met mezelf heb ik unaniem besloten het NIET te accepteren. Het is gewoonweg geen plek voor mij, ik zie het al helemaal voor me. Constant komen er vragen, verzoeken, mededelingen op me af ook al zou ik niet eens op de afdeling zitten, ik zou alles even 'tussendoor' moeten doen aan de openbare balie. Nee, ik doe het niet besloot ik al heel vroeg. Ik wist nog niet eens of ze het uberhaubt wel aan mij gingen vragen. (beetje arrogant maar goed ik voelde aan mijn water, je weet wel)
Juni kwam en ging en inderdaad heeft de lieve dame, zoals ik al zie, de handdoek in de ring gegooid en ja hoor....ik werd gevraagd. Ik heb nee gezegd en nu zitten ze in de problemen men had namelijk er wel op gerekend, men had al rond laten zingen dat de afdelingen evenementen intern zou worden ingevuld. Tja en nu, ik hoor her en der al dat ze nu al andere collega's hebben gevraagd en voor zover ik weet hebben die ook NEE gezegd. Ik ben heel benieuwd hoe men dit gaat oplossen.
Ze zijn zo raar bezig, ook is er een dame van de financiele afdeling wiens contract niet wordt verlengd. Ze hebben net een nieuwe aangenomen maar die gaat het natuurlijk niet even 1-2-3 allemaal weten dus hebben ze haar gevraagd wil je niet een maand langer blijven, wat denk je nu zelf had ze gezegd. Op die afdeling zijn ze dus ook in de problemen omdat er niet zo even vervanging is die het allemaal wel weet, daar moet je een beetje ingroeien. Wat een management toch.
Nu wil het zo gebeuren dat de dame in kwestie, overigens een hele leuke meid, nooit geen problemen mee gehad en naar mijn bescheiden mening daar perfect op haar plek, open, gezellig, vrolijk is weg gegaan. Men heeft haar (en wie dat nou precies zijn is mij nooit duidelijk geworden, behalve 1 persoon) min of meer weggepest. Nu weet ik dat daar een dame zit wiens humor je moet waarderen, ze is enorm bot en dus ook een beetje een pester naar het schijnt. Ik weet het niet zeker want bij mij ging het het ene oor in en het andere oor weer uit maar ik kan begrijpen dat wanneer je daar dag in, dag uit zit je behoorlijk murw wordt gebeukt. Het verhaal gaat dat ze, die lieve leuke meid dat ook heeft aangekaart bij de leidinggevende maar er niets mee is gedaan of in ieder geval niet voldoende. Aan het begin van dit jaar werd duidelijk dat haar contract niet werd verlengd en ze zou er per 1 augustus uit moeten.
Deze etterende wond hebben ze heel lang voor zich uitgeschoven totdat de lieve dame in kwestie zei, weet je, ik kap er mee, ik meld me ziek totdat mijn contract is afgelopen. Ik trek het niet meer ook als is het nog maar een maand. Zoek het maar uit. Ik gaf haar geen ongelijk maar nu komt het. Ik wist als een van de eerste dat haar contract niet zou worden verlengd, ze had me dit in vertrouwen gezegd en ik ben vervolgens bij mijzelf ten rade geweest. Wat nou als ze mij vragen, na een kort beraad met mezelf heb ik unaniem besloten het NIET te accepteren. Het is gewoonweg geen plek voor mij, ik zie het al helemaal voor me. Constant komen er vragen, verzoeken, mededelingen op me af ook al zou ik niet eens op de afdeling zitten, ik zou alles even 'tussendoor' moeten doen aan de openbare balie. Nee, ik doe het niet besloot ik al heel vroeg. Ik wist nog niet eens of ze het uberhaubt wel aan mij gingen vragen. (beetje arrogant maar goed ik voelde aan mijn water, je weet wel)
Juni kwam en ging en inderdaad heeft de lieve dame, zoals ik al zie, de handdoek in de ring gegooid en ja hoor....ik werd gevraagd. Ik heb nee gezegd en nu zitten ze in de problemen men had namelijk er wel op gerekend, men had al rond laten zingen dat de afdelingen evenementen intern zou worden ingevuld. Tja en nu, ik hoor her en der al dat ze nu al andere collega's hebben gevraagd en voor zover ik weet hebben die ook NEE gezegd. Ik ben heel benieuwd hoe men dit gaat oplossen.
Ze zijn zo raar bezig, ook is er een dame van de financiele afdeling wiens contract niet wordt verlengd. Ze hebben net een nieuwe aangenomen maar die gaat het natuurlijk niet even 1-2-3 allemaal weten dus hebben ze haar gevraagd wil je niet een maand langer blijven, wat denk je nu zelf had ze gezegd. Op die afdeling zijn ze dus ook in de problemen omdat er niet zo even vervanging is die het allemaal wel weet, daar moet je een beetje ingroeien. Wat een management toch.
woensdag 4 juli 2018
Rioleringsproblemen
De riolering in onze appartementencomplex is slecht, dusdanig slecht dat we onverwacht een behoorlijke kostenpost gaan krijgen. De offerte was al de deur uit, de keuze is gemaakt, de stemming onder bewoners is geweest en men stemde voor de volle 100% JA. Nu nog een datum prikken voor wat betreft het vervangen van de riolering. Ik prees mezelf gelukkig dat ik nog geen ´shit´ over me heen had gekregen voor wat betreft mijn rioolaansluiting.
Helaas het heeft niet lang mogen duren, vorige week begon de ellende. Terwijl ik onder de douche stond viel het me op dat het water steeds hoger kwam maar voor de rest liep het wel weg, langzamer dan normaal weliswaar maar toch. Ik gooide er wat afwasmiddel in (youtube info) en dacht het zal wel loslopen. Vanochtend weer onder de douche en voor dat ik wist stond ik bijna met mijn voeten compleet in het water, verstopping.
Eerst zelf geprobeerd met een ouderwetse ontstopper en daar kwam tot mijn verbazing, grind en jawel je gelooft het gewoon niet, tegelafstandhouders naar boven. Toen wist ik genoeg, de vorige bewoner met zijn enorme kluservaring sloeg weer toe. Hij zou zo passen in het programma Help mijn man is een klusser en dan in de uitzending, doet wel wat maar weet niet veel.
Eerst maar eens de beheerder gebeld, nee het viel nog net onder mijn eigen beheer, namelijk tot aan de standleiding en wanneer het probleem zich daar bevond was het voor de kosten van de VVE. Dat klonk logisch en wist ik eigenlijk ook wel maar beter eerst informeren en dan pas in paniek raken. Ik heb daarna hetzelfde riool-ontstoppings-bedrijf ingeschakeld die wij ook gaan inhuren voor het vervangen van de rioolbuizen, dit bedrijf weet immers van de hoed en de rand.
Hij was er gelukkig al snel bij, eerst ging hij met een raar apparaat tekeer maar wederom bleek de vorige eigenaar met zijn briljante kluservaring e.a. verkloot te hebben. De ijzeren draad kwam uit een oude wasmachine aansluiting weer naar buiten, midden in mijn bijkamer. Verbaasd keken we met z'n tweeën naar het ijzeren draad dat parmantig zijn kop de lucht in stak.
De man krabde zich nog eens achter op het hoofd, wat is dit nu, mompelde hij. We probeerden het nog een keer maar nee, daar kwam weer het draad uit de verkeerde uitgang. Hoe is dit nu in hemelsnaam aangesloten. Hij wist gelukkig nog een oplossing, dan zuigen we het eruit, hopelijk zit het niet al te ver. Ik vertelde hem dat ik vanochtend zelf ook al e.a. eruit had gekregen dus hij had goede hoop dat dit zou lukken. Hij vertelde dat ik een superbelangrijke taak had, namelijk het luchtgat van de oude wasmachine aansluiting dicht houden zodat de zuigkracht zijn werk kon doen. Ik deed natuurlijk mijn uiterste best en ja hoor daar kwam de troep naar boven geknald. De hele douche zat eronder.
De man heeft nog netjes de grootste troep opgeruimd en wilde zelfs nog wel even voor mij dweilen maar ik meldde dat ik de douche toch een schoonmaakbeurt zou geven dus dat was niet nodig. We lieten de douche even goed lang en hard aan staan maar al het water werd netjes en snel afgevoerd zelfs nog beter als nooit te voren. Helemaal top dus.
Nu maar weer afwachten op de rekening. Deze maand is een hele dure maand, het is zelfs zo duur dat ik voor het eerst een keer niet spaar, helemaal niets, noppes, nada. Met een beetje geluk en zuinigheid hoef ik op deze manier geen geld over te boeken van mijn spaarrekening maar sla ik het spaarbedrag maar een keer over.
Helaas het heeft niet lang mogen duren, vorige week begon de ellende. Terwijl ik onder de douche stond viel het me op dat het water steeds hoger kwam maar voor de rest liep het wel weg, langzamer dan normaal weliswaar maar toch. Ik gooide er wat afwasmiddel in (youtube info) en dacht het zal wel loslopen. Vanochtend weer onder de douche en voor dat ik wist stond ik bijna met mijn voeten compleet in het water, verstopping.
Eerst zelf geprobeerd met een ouderwetse ontstopper en daar kwam tot mijn verbazing, grind en jawel je gelooft het gewoon niet, tegelafstandhouders naar boven. Toen wist ik genoeg, de vorige bewoner met zijn enorme kluservaring sloeg weer toe. Hij zou zo passen in het programma Help mijn man is een klusser en dan in de uitzending, doet wel wat maar weet niet veel.
Eerst maar eens de beheerder gebeld, nee het viel nog net onder mijn eigen beheer, namelijk tot aan de standleiding en wanneer het probleem zich daar bevond was het voor de kosten van de VVE. Dat klonk logisch en wist ik eigenlijk ook wel maar beter eerst informeren en dan pas in paniek raken. Ik heb daarna hetzelfde riool-ontstoppings-bedrijf ingeschakeld die wij ook gaan inhuren voor het vervangen van de rioolbuizen, dit bedrijf weet immers van de hoed en de rand.
Hij was er gelukkig al snel bij, eerst ging hij met een raar apparaat tekeer maar wederom bleek de vorige eigenaar met zijn briljante kluservaring e.a. verkloot te hebben. De ijzeren draad kwam uit een oude wasmachine aansluiting weer naar buiten, midden in mijn bijkamer. Verbaasd keken we met z'n tweeën naar het ijzeren draad dat parmantig zijn kop de lucht in stak.
De man krabde zich nog eens achter op het hoofd, wat is dit nu, mompelde hij. We probeerden het nog een keer maar nee, daar kwam weer het draad uit de verkeerde uitgang. Hoe is dit nu in hemelsnaam aangesloten. Hij wist gelukkig nog een oplossing, dan zuigen we het eruit, hopelijk zit het niet al te ver. Ik vertelde hem dat ik vanochtend zelf ook al e.a. eruit had gekregen dus hij had goede hoop dat dit zou lukken. Hij vertelde dat ik een superbelangrijke taak had, namelijk het luchtgat van de oude wasmachine aansluiting dicht houden zodat de zuigkracht zijn werk kon doen. Ik deed natuurlijk mijn uiterste best en ja hoor daar kwam de troep naar boven geknald. De hele douche zat eronder.
De man heeft nog netjes de grootste troep opgeruimd en wilde zelfs nog wel even voor mij dweilen maar ik meldde dat ik de douche toch een schoonmaakbeurt zou geven dus dat was niet nodig. We lieten de douche even goed lang en hard aan staan maar al het water werd netjes en snel afgevoerd zelfs nog beter als nooit te voren. Helemaal top dus.
Nu maar weer afwachten op de rekening. Deze maand is een hele dure maand, het is zelfs zo duur dat ik voor het eerst een keer niet spaar, helemaal niets, noppes, nada. Met een beetje geluk en zuinigheid hoef ik op deze manier geen geld over te boeken van mijn spaarrekening maar sla ik het spaarbedrag maar een keer over.
Abonneren op:
Posts (Atom)