donderdag 19 november 2015

Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt

Vorige week is plotseling mijn vader opgenomen. Hopelijk wordt hij deze week geholpen in Enschede. Ik rij daar samen met mijn moeder naar toe en dan wordt het afwachten. Het specialistenteam gaat eerst een poging wagen om te dotteren en mocht dat niet lukken wordt het opereren. Ik duim en bid (kan nooit kwaad) voor dotteren dat is de minst zware optie (allebei is het klote)

Mijn vader is niet de jongste meer en dat werkt natuurlijk tegen hem maar hij meldde dat hij nog niet van plan was ons te verlaten dus hij gaat ervoor. Een mens wordt toch een beetje filosofisch als Magere Hein aan de deur heeft geklopt. Ik moest om de een of andere reden weten of hij een goed leven had gehad, dat bleef maar aan me knagen. Ik heb vervolgens de stoute schoenen aangetrokken en het hem gevraagd op een moment dat we alleen waren. Hij keek verbaasd, antwoordde direct JA maar als het tijd was dan was het z'n tijd, op de een of andere manier was ik opgelucht. Vreemde gedachtes heeft een mens toch.

Ik ben dus druk met naar en van het ziekenhuis aan het rijden. Hij lag gelukkig in onze eigen woonplaats en moet hij alleen voor dotteren (ik ga uit van het goede) naar Enschede en als dat goed gaat mag hij de volgende dag al weer naar huis. Mijn schoonzus had al aangeboden om hem dan op te halen dus daar hoef ik me niet druk over te maken.

Dat is dus de reden dat er behoorlijk wat tijd zit tussen twee blogs. Ik ben er al niet zo eentje van elke dag een blogpost maar 2 a 3 per week blogde ik toch wel. Hopelijk blog ik de volgende keer dat hij weer thuis is.

1 opmerking:

  1. Sterkte. En zeker is het nu de tijd om alles uit te spreken. Het is altijd een goede tijd maar sommige gesprekken zijn wel heel erg lastig. Het is zo dichtbij.

    BeantwoordenVerwijderen