Sinds november van dit jaar ben ik de trotse eigenaar van een appartement. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van de schrik. Ik wilde altijd al wel een eigen 'paleisje' maar durfde de laatste stap nooit te nemen. De redenen die mij over de streep trokken waren als volgt;
- Goede buurvrouw vertrok, had een eigen huis gekocht. Ik raakte in paniek, wat zou ik naast me krijgen als buren.
- De huren stijgen niet meer met de inflatie mee maar met 4,5% per jaar maw in mijn geval elk jaar zo'n 20 euro per maand erbij en niets extra's ervoor terug.
- De leefomgeving werd minder en minder, al 2 wietkwekerijen ontdekt in de flats waar ik woonde.
- De buurtbewoners hadden 'schijt'aan hun leefomgeving en aan diegene diegene die zich in die leefomgeving bevonden maw troep, geen respect voor elkaar en de ruimte waarin je met elkaar moet leven (zoals bijvoorbeeld pissen in de fietskelder, bierblikjes overal en ga zo maar door)
- Ik woonde 3 hoog en had geen lift tot mijn beschikking, ik had een aanvraag ingediend om in het complex naar beneden te verhuizen en kreeg in mei 2014 een aanbieding en ik schrok van de toegenomen huur. Ik zou zo'n €110,00 meer gaan betalen, dat zag ik helemaal niet zitten, vooral niet omdat het nooit van mij zou worden dus tja, dan maar kopen.
Ik bezocht al enkele jaren Funda (wie niet) maar dit jaar werd het serieuzer. Ik had mezelf voorgenomen dat ik in ieder geval dit jaar ea liet uitzoeken vwb het kiezen van een hypotheek. Nu is er als starter niet zo heel veel meer te kiezen maar ik wilde toch ea weten. Na diverse bezoekjes van adviseurs heb ik er vervolgens eentje uitgekozen op gevoel en daar geen spijt van gehad. Vaste prijs dus geen verrassingen aan het einde van het traject en goede service.
Ik had al snel wat op het oog maar doordat ik wederom in mijn broek pieste van angst was er een ander me voor. Eerst maar eens op vakantie dan. Na twee heerlijke weken in Ierland op rondreis te zijn geweest besloot ik ervoor te gaan., waar een vakantie al niet goed voor is. In dezelfde straat was nog een flatje te koop, begane grond, redelijke prijs en al helemaal aangepakt, dus ik zou niet zo heel veel hoeven te doen. Adviseur ingeschakeld en daar begon het spel met als eindresultaat dat ik nu dus grootgrondbezitter ben van maar liefst 70 m2. Ach, voor een alleenstaande is dat groot genoeg.
Ik heb de helft van mijn spaargeld erin gestoken en nu ik hier alweer een maandje zit ben ik van plan om volgend jaar na teruggave van de belasting een eerste extra aflossing te doen. De verhuizing op zich verliep redelijk soepeltjes en kostte minder dan ik had begroot. Nu moet je niet denken dat ik een hele begroting heb gemaakt maar ik wist toch redelijk wat waar heen ging.
De adviseur waarmee ik in zee was gegaan verbaasde zich over het feit dat ik alles las, volgens hem tekenden de meeste blindelings het contract, daar stond ik dan weer verbaasd van te kijken. Je tekent toch niet iets waar je niet op zijn minst iets over gelezen hebt denk ik dan. Ik geef ruiterlijk toe dat ik ook soms domme fouten en/of uitgaven doe maar blindelings je hypotheekcontract tekenen, nee dat ging mij te ver.
Ik verdien niet zo heel veel, genoeg hoor maar ik moet geen rare financiele uitspattingen doen en nu al helemaal niet meer. Ik weet wat er binnenkomt en weet wat er uitgaat, alleen nu even niet zo heel goed. Ik moet weer even inzicht krijgen in mijn maandelijkse lasten, de hypotheekteruggave moet nog worden aangevraagd, ik wil dat namelijk graag per maand krijgen. De adviseur gaat dit in het nieuwe jaar voor me regelen, hij regelt ook de belastingaangifte, dat zat nog bij de overeenkomst in.
Nou, dit is even in een notendop mijn eerste kennismaking met de consumindergemeenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten