Gisteren nam ik mijn beide ouders mee naar een High Tea, paps was afgelopen vrijdag 80 geworden en dat verdiend natuurlijk een cadeau. Het was ons kinderen helaas niet gelukt om iets met z'n allen af te spreken (volle agenda's) en nu nemen we alle drie een keer ons paps en mams uit eten. Misschien is dat ook nog wel veel leuker, 3 uitjes ipv 1.
Ik begon, ik had gereserveerd bij een instelling die samen met verstandelijk gehandicapte een restaurant en een bed & breakfast runnen. Je moet een beetje geduld hebben als je daar zit maar het plezier en enthousiasme straalt ervan af. (de een iets meer dan de ander) We kregen (verkeerde) uitleg vwb de High Tea maar dat werd later alsnog gecorrigeerd door een van de leidinggevende maar het eindresultaat loog er niet om. Heerlijk gegeten, warme flensjes (horen die keihard te zijn?) met warm fruit. plaatkoeken, eimuffins met groenten, zalmwraps, brownies en ga zo maar door. We mochten ieder 8 gerechtjes uitkiezen maar we hadden min of meer alle drie hetzelfde. Kortom het was heerlijk
Ik vroeg aan mijn ouders of ze nog een kop koffie na afloop wilden en nadat ik ze had gerustgesteld dat ik me dat echt wel kon veroorloven gingen ze overstag. Mijn moeder wilde zelfs meebetalen, want in haar ogen ben ik een alleenstaande die alles wel even zelf moet ophoesten maar dat weigerde ik. Ik had ze immers uitgenodigd, kom nou zeg. Het is een cadeau hoor. Alles was inmiddels opgeruimd en ik kreeg de rekening.
De kassa was achter in het oude gebouw en ik werd onder begeleiding richting de kassa gebracht. Ik meldde netjes, 3 High Tea en 3 koffie. Ik rekende af en ik dacht nog in een flits, hebben we maar zo weinig gegeten maar verder dacht ik er niet bij na. Er was immers netjes door mij gemeld, alles 3 keer.
Eenmaal thuis was ik het al weer helemaal vergeten maar toen ik vanochtend mijn portemonnee van alle bonnetjes ontdeed kwam ik de bon van de High Tea tegen, er was maar 2 keer High Tea afgerekend. De kassa in de instelling wordt beheerd door de leiding, daar staan geen verstandelijk gehandicapte achter en ik heb het toch echt netjes gemeld en bovendien netjes de rekening overhandigd. Ik voel me schuldig en toch ook weer niet.
Dit is me gedurende ongeveer een jaar nu al een paar keer overkomen en het is niet zo dat ik het niet meld maar men let gewoon niet op of ze horen me niet. (en ik mompel toch echt niet)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten