Afgelopen december heb ik met mijn ouders gesproken over het feit dat ik teveel van mijn vrije tijd aan hun opoffer. Ik kwam een beetje met mezelf in de knel. Alhoewel dat compleet mijn eigen schuld was en is hebben zij dit enorm goed opgepakt. Ik was immers diegene die het in haar hoofd had gehaald dat ze niet zonder mij kunnen. Belachelijk overigens maar zo was dat nu eenmaal bij mij zo gegroeid. Daar hadden zij totaal geen schuld aan.
We hebben afgesproken dat ik een dag in de week voor mezelf hou, de ene week zou dat mijn vaste vrije dag woensdag zijn en de andere week zou dat de zaterdag zijn. Afgelopen zaterdag was het de zaterdag waarop ik dus niet mee terug ging naar mijn ouderlijk huis nadat ik samen met mijn moeder de stad in was geweest. Mijn moeder en ik gaan al sinds mensenheugenis samen naar de markt nadat wij eerst ergens een kopje koffie zijn gaan halen. Normaal zou ik dan met haar mee zijn gegaan maar nu ging ik lekker terug naar mijn eigen huis en had ik de gehele middag nog voor mezelf.
Doordat ik nu dus wat extra tijd voor mezelf heb gekregen had ik afgesproken met mijn nichtje om haar nieuwe appartement te komen bewonderen. Ze woont sinds ongeveer 1 maand voor het eerst op zichzelf en ik was nog niet langs geweest om e.a. te bewonderen. Ze had een woning geaccepteerd in een klein gehuchtje niet ver bij haar ouders (en de rest van onze familie) vandaan. Een van mijn eerste vragen was uiteraard, waarom. Ze zei dat ze veel meer meters woning kreeg voor veel minder huur. Ze betaalt niet meer dan 500 euro (kale huur) voor een appartement met 2 slaapkamers. Ze heeft dus een hele verstandige keuze gemaakt. Ze vond het alleen wel een beetje stil in de buurt & dorp. Dat is dus nog even wennen maar gelukkig zit ze nergens heel erg ver vandaag dus ze heeft veel uitwijkmogelijkheden om eens lekker te shoppen of stappen. Alle voorzieningen zijn aanwezig in dat dorp dus dat zit wel goed. Het was een gezellige middag.
Zondag ging ik uiteraard bij mijn ouders op bezoek. Mijn moeder had een lunch in de kerk en zou niet met ons mee eten. Ze had echter alles al klaar gezet en mijn vader hoefde alleen de soep op te warmen. Ik was een half uurtje eerder gegaan zodat hij niet zo alleen zou zijn. Eenmaal aangekomen keek hij mij bij binnenkomst al heel schuldbewust aan.
'Ik heb de soep laten aanbranden'
'Hoe krijg je dat voor elkaar'
Hij was een boek aan het lezen en had de complete soep vergeten nadat hij deze op het gas had gezet. Ik bekeek de schade eens, wilde roeren maar dat kon niet omdat de soep vreemd genoeg heel dik was geworden en op het moment van roeren schraapte ik over de bodem en een dikke zwarte smurrie kwam los. Hij had het compleet laten aanbranden, volgens hem kon hij dit nog makkelijk eten, het was niet aangebrand maar aangezet volgens hem. Ik sloeg dit keer de soep maar over. Hij pakte de pan en liet de overgebleven soep op zijn bord lopen. 'Oke' meldde hij 'dat is aangebrand.Het ziet er niet uit' Maar toch gewoon de soep opeten, dat is mijn vader, als het eten niet wegloopt kan het allemaal nog makkelijk gegeten worden. Hij is nog van voor de oorlog.
Terwijl hij de soep aan het eten was, probeerde ik de pan schoon te krijgen voordat mijn moeder zou thuis komen. Een hoop geschraap en geschrob en de binnenkant van de pan zag er weer redelijk uit. Ik goot voor de zekerheid wat cola in de pan om de zwarte strepen weg te krijgen en zette de pan apart.
'Doe jij maar de kip in de magnetron' zei mijn vader. Ik merkte dat hij toch wat geschrokken was van dit alles want anders had ik niet zo makkelijk de kipvleugeltjes mogen doen. Even de kip opgewarmd en vervolgens zaten we lekker te smullen van de kipvleugeltjes. Hij genoot. Alles afgewassen, pan weer helemaal schoon gekregen en we zaten net lekker in de woonkamer toen moeders thuis kwam.
'en lekker gegeten' was een van haar eerste vragen.
'Ja, hoor' meldde ik.
'Ja, heel lekker vooral de soep' gniffelde mijn vader. Moeders kreeg argwaan toen mijn vader nog meer begon te lachen.
'Wat is er aan de hand'
'Ik heb de soep wat aangezet'
'Aangezet, je hebt het voor elkaar gekregen om de soep te laten aanbranden' zei ik.
Moeders zuchtte maar eens diep, schudde haar hoofd en zei' wat is het vandaag toch een mooie zonnige dag' en daarmee was de kous af.
Na enige tijd vertrok ik, ik vertrek nooit zonder hun te laten weten dat ik van ze hou en bij het weggaan zei mijn moeder 'Woensdag kom je deze week niet he'
'Nee, deze week niet'
'Oke, goed. ik zie je dan weer aan het eind van de week'
Topouders zijn het!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten