Half mei begon het, op de een of andere manier was elke dag dat ik niet hoefde te werken volgepropt met afspraken. Leuke, minder leuke maar wel allemaal afspraken die ik niet kon verzetten of niet niet laten doorgaan. Het ging zo bijna 6 weken aaneengesloten door. Hoe kom ik hier ooit doorheen dacht ik nog. Ik hou er niet van, ben zeer introvert en afspraken vreten energie.
Op een gegeven moment zag ik het even niet meer zitten en heb vrij gevraagd en had een lang weekend. Ik heb genoten en allerlei huishoudelijk klusjes gedaan die eigenlijk al een keer hadden moeten gebeuren maar door alle afspraken niet waren gedaan.
Ook waren het afspraken die geld 'aten'. Bowlen met het team, de houten shutters die werden geplaatst aan de voorzijde (superhappy mee) APK auto, moederdagcadeau (doe ik graag), uit eten met ouders ivm verlaat verjaardagscadeau. Uit lunchen met collega's/vriendinnen in Wageningen. Een cadeau voor 2 collega's die met pensioen gingen en daarmee gepaard gaand ook weer een etentje en nog een aantal van dat soort afspraken. Leuk maar wel vermoeiend op de lange duur dus het dagje vrij (en daardoor een lang weekend) was zeer welkom.
Daarna ging het gewoon weer door, gekmakend. Nu is de rust ietwat teruggekeerd ook omdat ik het nu bewust afhou. Ik ken mijzelf, ik heb tijd nodig om op te laden. Inmiddels ben ik op een leeftijd gekomen waar ik mijzelf een beetje ken en mijn grenzen steeds beter kan aangeven. Dat wil niet altijd zeggen dat er niet over mijn grenzen heen wordt gegaan maar ik weet ze steeds beter te bewaren en te bewaken.
Een goed voorbeeld is, 'mijn' vrijwilligers die ik onder mijn hoede heb. Een van de nieuwere vrijwilligers op het werk vroeg of ze mijn telefoonnummer kon krijgen. Ik heb geweigerd en ook gezegd waarom, werk en prive hou ik zeer strikt gescheiden, bovendien werk ik bijna fulltime en kun je mij vrijwel altijd op het werk bereiken. Ze vond het niet erg. Ik had het groter gemaakt in mijn hoofd maar ik was trots op mijzelf dat ik mijn grens had aangegeven en ze had er geen enkel probleem mee.
Hopelijk lukt het de komende tijd om wat meer rust in te bouwen zodat ik mijzelf niet voorbij loop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten