Ik wordt er krankjorum van, ben ik niets meer gewend? Was dit ook zo voor corona? Mijn agenda puilt uit, uit eten, workshops, vergaderingen, ziekenhuis afspraken enz enz. Wat krijgen we nu dan? Wat is er aan de hand. Het lijkt wel of er 2 jaar aan gemiste afspraken moet worden ingehaald. Rennen, vliegen en weer opstaan. Blegh!
Ik heb besloten om dan ook maar een afsprakenstop in te voeren anders blijft het maar door gaan. Gelukkig begint het nu heel iets af te zwakken, doordat ik aangeef dat mijn grens is bereikt. Op een gegeven moment heb ik me gewoon maar overgegeven en echt van dag tot dag geleefd.
De avond ervoor keek ik of ik een afspraak had staan, moest ik wat meenemen, doornemen, waar moest ik naar toe of moest ik niets. Ik zette e.a. klaar en de volgende dag zette ik soms de ene voet voor de ander. Het waren en zijn leuke en minder leuke dingen maar ik ben een introverte dame, gedurende de dag verlies ik energie. Extraverte mensen krijgen juist energie gedurende de dag.
Er was wel (en is) een voordeel aan al die afspraken, op een gegeven moment interesseerde het mij niet meer of ik het nu sociaal goed en/of correct deed en doe of dat ik een blunder maak. Bevalt het je niet dan kijk je de andere kant maar op. Pech hoor. Dat werkt wel een beetje bevrijdend maar is totaal niet wie ik ben. Die nieuwe kant van mijzelf kende ik nog niet en bevalt mij wel. Ik wik en weeg heel veel over van alles en nog wat maar dat dit gedrag er af en toe doorheen komt is nieuw voor mij en ik mag die kleine momentjes wel, het bevalt. Schijt eraan, denk ik nu soms.
Momenteel is de balans van rust en afstand nemen om weer op te laden weg en die moet ik gauw weer terug vinden anders gaat het niet goed. Dus heel langzaam begin ik weer de afspraken te filteren en kies weer wat meer voor mijzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten