Moe

Het is alsof mijn lichaam weet dat de vakantie er aan zit tekomen. Ik ervaar een diep zittende moeheid zoals nooit tevoren. Er schijnen meer mensen last van te hebben. Iets met corona en de daarbij horende alertheid van je lichaam, het onbewust constant op je hoede zijn voor het 'onbekende virus'. 

Je hebt het niet eens in de gaten maar onbewust schijnt je lichaam toch in de hogere versnelling te staan. Nou, nu heb ik dat wel in de gaten mijn hemel waar komt dit ineens vandaan dacht ik vorige week. Ik slaap diep en lang, gemiddeld zo'n 8 uur per nacht. Aan het eind van een werkdag ben ik zo moe dat ik mezelf naar huis sleep. Ik lijk wel een een zandzak, zet me ergens neer en ik blijf er zo staan.

Zucht, steun en kreun. Allerlei kleine kwaaltjes en pijntjes komen nu aan het licht. Ik voel me oud en sleep me momenteel door de laatste week heen. Nergens meer zin in behalve in lekkere trek en dat wil ik juist vermijden maar dat lukt niet altijd.

Het is nog even volhouden maar dan kan ik instorten en toch wil ik e.a. gaan doen in mijn vakantie. Wat kleine klusjes zoals een plank achter mijn bank maken, het  maken ervan schijnt niet al te moeilijk te zijn en ik wil er dan 2 leuke lampjes opzetten. Nieuwe recepten uitproberen, mezelf trakteren op gezond besteld eten. Wat ik ook wil doen is een nieuw mobieltje halen. Ik heb heb wat geld van mijn ouders gekregen en opgespaard zodat ik er nu een mooi nieuw mobieltje van kan kopen.

Mijn moeder wil graag een Ipad omdat ze het gevoel heeft dit meer en beter te gaan gebruiken dan haar huidige (overigens oude) laptop. Ik ga het voor haar halen (misschien wil ze mee naar de winkel) en mijn neefje zal e.a installeren. Een hoop leuke kleine dingetjes staan er op de rol. Uit eten en ga zo maar door, uiteraard met in achtneming van de 1,5 meter afstand.

Nu eerst deze laatste werkweek voor de vakantie door komen, een paar dagen uitrusten en dan maar eens kijken waar het schip strandt. Ik moet helemaal niets want daarvoor is het vakantie.