Afgelopen zondag verraste mijn moeder me heel erg. Zeker 2 jaar geleden heb ik haar ooit eens gezegd om op te schrijven wie wat krijgt omdat ze nu zelf nog kan beslissen hoe haar sieraden verdeeld worden. Wanneer ze overlijdt kan dat niet meer.
Ik had dat destijds gelezen in geloof ik de Ma.rgriet en/of lib.elle en ik vond dat een heel goed idee. Zo ontstaat er (hopelijk) ook geen onderlinge nijd of ruzie bij de verdeling van meer persoonlijke items. Ze liet me zien waar haar sieraden waren (geheime plek) en wat ze had. Ze vroeg of ik haar gouden horloge paste en we probeerden het uit. Hij paste niet maar ik meldde haar dat setimentele waarde belangrijker zijn dan het wel of niet passen van een horloge.
We bekeken een aantal sieraden en ze vertelde me van wie het was geweest en op welk soort kledingstuk het zou staan. Een mooie blouse, een effen trui. Ze is van plan om mijn idee te gaan uitvoeren en op te schrijven wie wat krijgt. Ik was stomverbaasd maar ook opgelucht. Ik vermoed dat dit een hoop scheelt. We weten allebei bij wie de schoen gaat wringen en nu kan ze zelf de beslissingen maken wie wat krijgt, heel verstandig.
Het was wel heel confronterend om hierover te praten omdat je met de neus op de feiten wordt gedrukt dat er ooit (hopelijk nog lang niet) afscheid van beide gaat komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten