Zware training

Omdat ik mezelf al sinds mei vorig jaar heb voorgenomen niet meer gedachteloos mijn krachttrainingen te doen verander ik ongeveer elke 2 maanden mijn trainingen. Elke 2 maanden probeer ik iets aan te passen, zwaardere gewichten, hoeveelheid sets of  andere oefeningen. Ik daag mezelf weer uit en dat bevalt goed.

Ik train nu al 2 maanden met de kettlebel gewichten en zat (en nog steeds) een beetje tegen de volgende stap aan te hikken. Het liefst zou ik het gewicht verhogen maar omdat de sportschool niet alle gewichten heeft die er zijn voor wat betreft de kettlebel zou ik van 8 direct naar 12 kilo gaan en dat is wel een hele grote stap omhoog.

Vorige week besloot ik het dan maar toch te proberen. Nou dat heb ik geweten. De training op zich ging aardig. Ik switchte nog een beetje tussen de 8 en 12 kilo kettlebal maar ik was niet ontevreden over de training. Op het moment dat ik vertrok uit de sportschool voelde ik mijn benen al iets ondanks het feit dat ik mijn tijd had genomen om goed te strekken. S'middags werd het echter steeds erger, het leek wel of mijn benen niet meer van mezelf waren. Ze lagen een beetje doelloos op de bank en ik zat er verdwaasd naar te kijken. Ik besloot om te blijven bewegen anders zou het alleen maar erger worden, dit gold ook voor mijn armen.

Ik kreeg bovendien in de namiddag echte trek alsof mijn lichaam alle calorieen die het ergens had opgeborgen inmiddels al had opgegeten en nu echt hunkerde naar een lekkere warme maaltijd. Gelukkig had ik een heerlijk recept van bloemkoolrijst met gevulde kip met broccoli en paprika erin dus het lichaam werd weer goed voorzien van brandstof.

Ik redde het tot 21.15 toen besloot ik (en mijn lichaam) dat het genoeg was geweest en ging naar bed. Er werd gelezen maar ook dat ging niet meer, het licht ging om 21.45 uit en vanochtend om 07.30 schoven mijn luikjes weer open. Een heerlijke lange nacht van bijna 10 uur die nodig was om de batterij weer op te laden. De benen voelden nog wat zwaar aan maar het ergste leed was alweer geleden.