Ik leef aan de rand van de stad, nou ja stad. (groot woord) Het bos is er dicht in de buurt maar ook het centrum van de stad is maar een paar minuten op de fiets. In de zomer wordt ik wakker geschreeuwd door gibbons die in het naburige dierenpark er lustig op los 'zingen'. Wanneer ik dat s'ochtends hoor weet ik dat er een hele mooie zonnige zomerdag is aangebroken.
Afgelopen week viel ik bijna van mijn fiets toen er in een grote boom vlak voor mijn huis, een mooi rood/blauw ARA koppeltje zat uit datzelfde dierenpark. Deze dieren mogen (en doen dat) ook vrij rondvliegen omdat ze honkvast zijn. Aan het einde van de dag vliegen ze altijd wel weer terug naar het park. Wat wil je ook, eten, drinken en een warm hutje om in te slapen en dat zonder dat ze huur of hypotheek hoeven te betalen. Ze zaten gemoedelijk in het zonnetje op die herfstachtige dag.
Ze zaten elkaar druk te poetsen maar plots met een dusdanig lawaai dat ik er zo van schrok dat ik dus bijna van de fiets afviel die ik net uit de schuur naar boven had geduwd. Het poetsen ging blijkbaar niet helemaal naar meneer of mevrouw zijn/haar zin want het koppeltje had ruzie en een van de ARA's stapte verontwaardigd weg van zijn/haar metgezel. Uiteindelijk zaten ze allebei aan een kant van de tak die ze hadden uitgekozen. oh,oh,oh, trouble in paradise.
Iedereen in de buurt kent ze en ze zijn dan ook al helemaal ingeburgerd. Niemand in de buurt kijkt er meer van op. Alleen schrik je af en toe van het enorme lawaai dat ze produceren. Ze hebben vaak ook ruzie met de lokale 'buurtbewoners' want soms wordt er behoorlijk luid over en weer gescholden. Vooral de eksters laten zich het kaas niet van het brood eten, alhoewel ze het schelden altijd wel op afstand doen want die Ara's zijn een stuk groter dan dat zij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten