Ik weet of ik wel eens verteld heb, het zal ongetwijfeld wel maar het volgende speelt zich nu op mijn werk. Ik heb ooit eens een aantal weken op een andere afdeling de 'zaken' waar genomen. Het was leuk om eens een verandering mee te maken maar het was, zeg maar niet mijn ding. Het was en is te chaotisch, te veel last minute veranderingen en ga zo maar door. Anderen kunnen daar mee uitstekend omgaan maar ik ben daar niet zo van.
Nu wil het zo gebeuren dat de dame in kwestie, overigens een hele leuke meid, nooit geen problemen mee gehad en naar mijn bescheiden mening daar perfect op haar plek, open, gezellig, vrolijk is weg gegaan. Men heeft haar (en wie dat nou precies zijn is mij nooit duidelijk geworden, behalve 1 persoon) min of meer weggepest. Nu weet ik dat daar een dame zit wiens humor je moet waarderen, ze is enorm bot en dus ook een beetje een pester naar het schijnt. Ik weet het niet zeker want bij mij ging het het ene oor in en het andere oor weer uit maar ik kan begrijpen dat wanneer je daar dag in, dag uit zit je behoorlijk murw wordt gebeukt. Het verhaal gaat dat ze, die lieve leuke meid dat ook heeft aangekaart bij de leidinggevende maar er niets mee is gedaan of in ieder geval niet voldoende. Aan het begin van dit jaar werd duidelijk dat haar contract niet werd verlengd en ze zou er per 1 augustus uit moeten.
Deze etterende wond hebben ze heel lang voor zich uitgeschoven totdat de lieve dame in kwestie zei, weet je, ik kap er mee, ik meld me ziek totdat mijn contract is afgelopen. Ik trek het niet meer ook als is het nog maar een maand. Zoek het maar uit. Ik gaf haar geen ongelijk maar nu komt het. Ik wist als een van de eerste dat haar contract niet zou worden verlengd, ze had me dit in vertrouwen gezegd en ik ben vervolgens bij mijzelf ten rade geweest. Wat nou als ze mij vragen, na een kort beraad met mezelf heb ik unaniem besloten het NIET te accepteren. Het is gewoonweg geen plek voor mij, ik zie het al helemaal voor me. Constant komen er vragen, verzoeken, mededelingen op me af ook al zou ik niet eens op de afdeling zitten, ik zou alles even 'tussendoor' moeten doen aan de openbare balie. Nee, ik doe het niet besloot ik al heel vroeg. Ik wist nog niet eens of ze het uberhaubt wel aan mij gingen vragen. (beetje arrogant maar goed ik voelde aan mijn water, je weet wel)
Juni kwam en ging en inderdaad heeft de lieve dame, zoals ik al zie, de handdoek in de ring gegooid en ja hoor....ik werd gevraagd. Ik heb nee gezegd en nu zitten ze in de problemen men had namelijk er wel op gerekend, men had al rond laten zingen dat de afdelingen evenementen intern zou worden ingevuld. Tja en nu, ik hoor her en der al dat ze nu al andere collega's hebben gevraagd en voor zover ik weet hebben die ook NEE gezegd. Ik ben heel benieuwd hoe men dit gaat oplossen.
Ze zijn zo raar bezig, ook is er een dame van de financiele afdeling wiens contract niet wordt verlengd. Ze hebben net een nieuwe aangenomen maar die gaat het natuurlijk niet even 1-2-3 allemaal weten dus hebben ze haar gevraagd wil je niet een maand langer blijven, wat denk je nu zelf had ze gezegd. Op die afdeling zijn ze dus ook in de problemen omdat er niet zo even vervanging is die het allemaal wel weet, daar moet je een beetje ingroeien. Wat een management toch.
Verschrikkelijk allemaal. Het lijkt wel dat in elke organisatie zulke dingen gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenOh, zulke perikelen. Als het jezelf betreft is het vreselijk om er middenin te zitten. Wat goed dat je hebt afgeslagen. Gelukkig wist je door ervaring dat de plek en het werk niet bij je paste.
BeantwoordenVerwijderenIk zit nu middenin een overgang van het ene werk na het andere. Wel bij dezelfde werkgever. Dan kom je op afdelingen waar ook rare dingen aan de gang zijn. Ik ben blij dat ik al ouder en wijzer ben, want als ik jonger was dan had ik me moeilijker staande kunnen houden.