donderdag 10 maart 2016

'Stresserig'

Ik heb het al vaker gezegd, ik ben heel goed in doemdenkerij. Het moet bij mij perfect gaan anders gaat het spoken in mijn hoofd. De uitdaging op de nieuwe afdeling is dat hier niets gaat volgens het bedachte scenario. Ik denk dat het voor een groot deel ook komt dat ik nog bij lange na niet het gevoel heb dat ik hier op mijn plek zit en dit komt  weer doordat de inwerk tijd wel heel erg kort was, 2 middagen en zoek het maar uit. Gelukkig werkt er s'ochtends een collega die mijn werk van de middag de volgende ochtend na kijkt. Ik kan dan vragen stellen (via mail) en hopelijk maak ik er niet al te veel een zooitje van.

Ik kijk het een maandje aan want dat is de periode dat de collega van de middag op vakantie is en dan beslis ik of ik hier weer gevraagd voor wil worden. S'avonds in bed blijft het spoken in mijn hoofd, heb ik dit wel gedaan, weet hij/zij wel dat het is geregeld of nog niet geregeld is enz. Dit komt ook voor een groot deel doordat ik een beetje onzeker ben omdat ik alle in-outs nog niet ken vandaar dat ik mezelf deze maand gun. Ik werk er 3 middagen, maandag, dinsdag en donderdagmiddag. Het is een uitdaging dat is een ding dat zeker is.

Deze week heb ik ook alle papieren in orde gemaakt voor de belastingaangifte, vervolgens gelijk een afspraak gemaakt met mijn financieel adviseur dus dat is ook al weer geregeld.

Gisteren begon men tevens met het schoonspuiten van de balkons aan de achterzijde dus ik s'ochtends als een gek het hele balkon leeggehaald en direct nadat men klaar was de ramen gezeemd en afgenomen. Dat scheelt mij al weer een emmertje met water en sop. De rest van het houtwerk ook maar even meegenomen zodat het er weer fris uitziet.

Omdat het gister het zonnetje zo mooi scheen stapte ik op de fiets richting de schoonheidsspecialist en kwam compleet verkleumd aan, dat was even een inschattingsfout, wat was koud op de fiets. Ik bedacht dat ik toch vlak bij de bouwmarkt was en besloot dat ik nu dan ook maar mijn nieuwe binnendeur gelijk moest gaan regelen. Een hele mooie uitgezocht maar helaas, er was niets in de reclame, elke keer krijg ik aanbiedingen maar op het moment dat ik er klaar voor ben...zucht..foto's gemaakt van de deur die ik had uitgezocht en nu wacht ik op een aanbieding. Deze komen regelmatig maar ik kies natuurlijk weer net een tijdstip waarop ze niet in de aanbieding zijn.

Terug naar huis dan maar, onderweg kreeg ik toch zo'n ongelofelijk trek en stapte ik af bij een winkelcentrum. Ik sprak mezelf wat moed in, 'je koopt geen lekker trek snack' je koopt een croissantje en dat is het. Het was allemaal heel verleidelijk en ik had ook bijna wat anders gekocht maar toen besloot ik het heel praktisch aan te pakken, kijk naar de prijs. Croissantje €0,40 cent of een snickers van €0,90 cent. Het croissantje heeft gewonnen. Eenmaal thuis was ik natuurlijk weer helemaal verkleumd doordat ik ook nog eens wind tegen had met die kou maar wat was ik trots op mezelf. Ik toonde geduld in de bouwmarkt en ik toonde doorzettingskracht in de supermarkt.


2 opmerkingen:

  1. Stoer van jou! Door zoveel koude fietsen en je dan bij je eerder genomen besluit weten te houden. Die deur komt heus wel weer in de aanbieding, als jij tenminste nog ff wachten kan :-)

    Leuke stukjes schrijf je. Ik lees ze graag. Groetjes, Astrid C.

    BeantwoordenVerwijderen