We gaan weer dicht!

 Daar gaan we weer, we moeten dicht. Gelukkig dit keer voor 2 weken (als alles goed gaat). Het was de afgelopen dagen weer retedruk in de bibliotheek en onze klanten moesten soms lang wachten voordat er weer een mandje (en dus ruimte) beschikbaar was. Iedereen wilde vast een voorraadje boeken in huis. Gelukkig ging het gros van onze bezoekers daar makkelijk mee om. Uitzonderingen daargelaten en wederom werd mijn theorie bevestigd, sommige witte oudere mannen zijn grote zeiksnorren. 

Ik wil mijn krantje, ik wil naar het toilet, ik wil mijn koffie en ik wil het wel graag meteen en ik wil het allemaal gratis. Niets en niemand kan mij tegenhouden, de rij die er staat loop ik gewoon voorbij, de medewerker (en de wachtenden)  die mij daarop aanspreken worden afgesnauwd en ik krijg mijn zin (echt niet!) ook al wordt ik erop gewezen dat sommige dingen nu niet mogelijk zijn. 1,5 meter afstand ben je mal. Wanneer ik mijn zin niet krijg snauw ik alles en iedereen af. Als de ingang niet lukt dan ga ik gewoon via de uitgang naar binnen en oh, wee als je mij daar ook nog eens op aanspreekt. Zucht......

Wat was ik blij dat ik s'avonds mijn beentjes op de poef kon leggen. Marathons worden momenteel door ons afgelegd, mandjes schoonmaken en van de uitgang naar de ingang brengen is een afstand die je aan het eind van de dag niet meer wilt lopen. Het is maar zo'n 200 meter maar loop dit maar eens de hele ochtend of middag heen en weer. 10.000 stappen, we lachen erom. Peanuts!

Ik draag op mijn werk een kap en handschoenen. Ik ben asmatisch dus die kap is een uitkomst. Aan het eind van de dag krijg je alleen wel hoofdpijn van de elastische band die zo'n kap nu eenmaal heeft. De handschoenen zijn handig omdat het spul waarmee we de mandjes schoonmaken nogal agressief spul is. Bovendien is het ook extra bescherming in contact met klanten. 

Vandaag is de laatste dag en ik prijs mijzelf gelukkig dat ik vandaag vrij ben. Het zal ongetwijfeld ook vandaag weer heel druk zijn. Ik benijd mijn collega's die vandaag moeten werken dus niet. Hopelijk blijft het dit keer bij 2 weken alhoewel ik er een hard hoofd in heb. De horeca werd ook even tussen neus en lippen met een verlenging van de sluiting geconfronteerd. 

Donderdag hoor ik wel hoe of wat v.w.b. het werk, werk ik weer de helft van mijn uren of moeten we gewoon de uren vol maken.