De laatste tijd eet ik werkelijk alles wat los en vast zit aan zoetigheid. Het is alsof de dam is doorbroken en de grens vervaagt. Het zijn geen eetbuien maar als er wat voor mijn neus ligt met suiker erop/erin ik eet het op. Ik kan gewoon niet meer stoppen. Het is dat ik ook regelmatig sport anders was ik nu rondetonnetje dik.
Elke keer spreek mezelf hard toe, was dit het nou waard, 5 minuten heerlijkheid en dan inkakken als een idioot omdat de 'sugerrush' afneemt. Ik koop minder en minder zoetigheid en toch vindt ik het op de een of andere manier. Normaal kan ik mezelf aardig inhouden maar nu....vreselijk. Het moet een stuk minder, want dit is niet meer gezond. Wat is er aan de hand met me?
Elke dag neem ik me voor, gezonder eten, ik mag best wel eens snacken maar wat er nu gebeurt! Niet te geloven. Normaal heb ik zoiets voor mijn maandelijkse periode maar nu zit dat er nog lang niet aan te komen. Ik moet even weer de rem vinden. (waar is de rem gebleven) Dus vanaf nu, (makkelijk gezegd als je net een pak koekjes op hebt) ga ik maar cold turkey. Het wordt heel moeilijk, echt heel moeilijk want hoe vaak ik de afgelopen tijd dit al niet tegen mezelf heb gezegd.......
Hebben jullie dat nou ook wel eens, je weet dat het niet goed is voor je maar toch. Ik ben gelukkig niet zo dat ik het er gelijk weer uitgooi maar gezond is drang naar zoetigheid ook niet. Ik besta momenteel voor 75% uit suiker en 25% uit iets anders. Het is niet dat ik fastfood eet, het is louter en alleen zoetigheid, een onverzadigbare drang naar zoetigheid. Ik geef het toe, ik ben verslaafd. Het hoge woord is eruit, ik ben verslaafd aan suiker....zucht.....
Dit was de eerste stap, het erkennen van een probleem Nu de volgende stap, de moeilijkste, er vanaf komen. Het moet gewoon gezonder anders kan ik straks niet van mijn pensioen genieten want dan zit ik in de lappenmand. Gelukkig duurt dat nog tig jaren maar toch.....je moet nu al rekening houden met je (suiker) inname zodat je op latere leeftijd op een gezonde wijze van je pensioen kan genieten.
Ik weet wat ik moet doen, hoe ik het moet doen en waarom ik het moet doen maar elke keer bij het in de praktijk brengen ga ik de mist in. Weet je, ik begin gewoon maar weer as maandag, elke dag wat ik niet snoep is er een en ik hoop dat ik zo maar vol hou. Take one day at a time. Het is geen lijnen, het is niet afslanken het is gewoon opletten. (en nu nog de praktijk.....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten