Ik doe het niet en waarom dan wel niet vraag ik me zelf wel eens af. Ik heb al een aantal jaren reanimatie les maar ik hoop het werkelijk nooit mee te maken. Ik heb geen idee hoe ik in het echt zou reageren als het daadwerkelijk nodig mocht zijn. Ik kan wel allerlei dingen zeggen die ik 'zou doen' maar hoe ik zou reageren zou ik werkelijk niet weten. Hopelijk ben ik er zo eentje die het doet wat nodig is mocht het toch daadwerkelijk gebeuren waar ik bij ben. Niets doen is dan erger als iets doen.
Een ding weet ik zeker, ik zal NOOIT zo'n 'holbewoner' zijn die gaat lopen filmen. Soms schaam ik me voor diegene die dat doen. Ik hoop dat deze onmensen torenhoge boetes ontvangen. Het zal jou en je familie maar overkomen.
De avond op zich is zeer vermoeiend. Je zit een behoorlijke lange tijd op zo'n pop te oefenen en dat is vrij zwaar. We hebben die avond ook geoefend met de A.E.D. Het is een handig dingetje maar je moet wel even weten hoe het apparaat werkt en voor de rest is het een kwestie van goed luisteren.
Ik heb gemerkt dat de 'leraren' die deze lessen geven vaak wat oudere mannen zijn die een hoop hebben 'meegemaakt' en dat graag aan iedereen vertellen. Soms sneeuwt de les wat onder door allerlei doemscenario's die ze hebben meegemaakt. Na zo'n avond voel ik me mentaal altijd toch weer een stuk sterker. Je hebt weer het e.a. herhaald, het zit weer in je systeem.
Goed van je! Ik snap je gedachten hoor, het lijkt me heel akelig.
BeantwoordenVerwijderen