Afgelopen vrijdag ging ik samen met een vriendin richting Scheveningen, heerlijk uitwaaien. Zij had het nodig omdat het met haar vader niet goed gaat en ik had het nodig na alle heisa met mijn vader. We zijn onderweg ergens gestopt om even te lunchen en daardoor arriveerden we rond 14.30 in het hotel.
Eenmaal aangekomen in onze kamer, hadden we even de tijd genomen voor het organiseren van onze kamer en zijn daarna direct richting strand gelopen. Het was direct aan de overkant, we hoefden welgeteld 150 meter te lopen of daar was het strand al. Heerlijk gewandeld, het was droog, niet te koud dus al met al perfect voor de tijd van het jaar. We hebben wat gedronken op de pier en zijn toen weer richting hotel gelopen. Eenmaal daar gekomen werd de vriendin gebeld daar haar man, die wilde weten waar hij haar kon bereiken, ze snapte zijn vraag niet helemaal maar ging er verder niet op in en gaf hem het adres door. Ze meldde dat hij haar toch gewoon mobiel kon bellen en na wat gehakketak over en weer en een beetje ongeloof over zoiets (zo kende ik hem niet) van mijn kant was het weer in orde.
Wij gingen rond 19.30 naar beneden om te gaan eten in het hotel restaurant. Het diner wat we kregen was bij de prijs inbegrepen. Het was wel heel gezellig, we zaten er helemaal alleen ! De receptie had ons al gezegd dat de meeste hotelgasten tussen 17.00 en 19.00 aten omdat die allemaal naar de musical The Lion King zouden gaan. Gelukkig kwamen er nog wat andere gasten binnendruppelen dus we zaten niet meer alleen.
Ik bestelde een sliptong en kreeg er drie op mijn bord, hoe ik die heb opgekregen weet ik niet maar na afloop rolden we beide naar de stoelen bij de open haard en namen nog een bakkie leut. Toen we eenmaal weer terug waren op de kamer konden we beide geen boe of bah meer zeggen. Na een onrustig nacht, ze snurkt werkelijk enorm, dit ondanks het feit dat ze een Dracula bitje draagt, werd ik rond toch rond 07.30 wakker.
Ik heb een keer eerder met haar op een kamer geslapen en toen was het recht toe recht aan snurken. Dit keer was het werkelijk van alles wat, halverwege de nacht dacht ik dat ze ballonnen aan het opblazen was en vervolgens leek het alsof ze een heel gesprek had met een gorilla. Ik had er al rekening mee gehouden dus mijn oordopjes zijn van pas gekomen, daardoor werd het geluid enigszins verzacht. Arme buren, het ging werkelijk zo hard dat ze het gesnurk van mijn kamergenoot moeten hebben gehoord.
We besloten na het ontbijt richting het centrum te lopen en dan vervolgens maar zien wat we gingen doen. Het was ongeveer 45 minuten (via een omweg) wandelen, Eenmaal in het centrum aangekomen hebben we eerst weer een bakkie gedaan. We hadden een gezamenlijke pot voor koffie momenten en lunch ingesteld en daar hebben we heerlijk van genoten. We hebben de lunch overgeslagen omdat we allebei nog heel vol zaten van het ontbijt en het diner de avond ervoor. Heerlijk gewinkeld en ons verbaasd over de prijzen bij de Bijen.korf, we hadden allebei nog nooit zulke dure schoenen en kleding gezien. Schoenen van €650, een jurk van €895. Het werd een spel om de duurste prijs op te zoeken.
De vriendin moest wel lachen om sommige schoenen, ze vertelde dat ze vroeger al die rare plakkertjes, stukjes stof zelf op oude schoenen plakte en nu ziet ze diezelfde patronen terug op schoenen waarvan de prijs de helft van haar salaris betrof.
We besloten rond een uur of vier terug te lopen naar het hotel en dan daarna een leuk restaurant op te zoeken om te gaan eten. We waren net een hele mooie kerk binnengelopen toen ze weer werd gebeld. Ik zag dat ze naar buiten liep en hoopte dat het geen slecht nieuws betrof over haar vader. Na een paar minuten liep ik haar maar achterna omdat ik het ergste vreesde. Eenmaal buiten gekomen bleek ik midden in een echtelijke crisis terecht te zijn gekomen. Na afloop van het telefoontje bleek ze zozeer te zijn aangeslagen dat we allebei gelijk wisten, we gaan naar huis.
We hebben de tram teruggepakt, hebben netjes het hotel op de hoogte gebracht en zijn daarna direct naar huis gereden. Het weekend werd dus iets korter dan gedacht. Ik laat het hoe en waarom maar in het midden dat is immers niet aan mij maar hoe het is 'gespeeld' door de andere partij kan er bij mij nog steeds niet in. Wat ik later van haar heb begrepen is dat ze het hebben uitgepraat en dat ze met elkaar door willen. Hartstikke goed maar ik heb er een naar gevoel aan overgehouden. Ik hoop voor hun dat ze de communicatiekanalen goed open houden en niet weer langs elkaar gaan leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten