Ik had het al gezegd, ik ga proberen het meer relaxter aan te pakken. Dat is tot nu toe redelijk gelukt. Ik had voor de vakantie gemerkt dat ik helemaal op was, alle 'shit' was aan me blijven plakken en dat ben ik niet gewend. Meestal ben ik het wel kwijt na verloop van tijd maar nu bleef het werk me achtervolgen. Ik was te moe en alles was teveel.
Eenmaal terug op het werk bleek dat ik toch weer naar de afdeling moest die ik ook voor de vakantie uit de brand had geholpen. Ik had al aangegeven dat ik best tijdelijk wil helpen maar dat ik daar niet permanent wil gaan 'zitten'. Men had getracht iemand extra aan te nemen via een uitzendbureau, alles was al in kannen en kruiken, de medewerker zou per 1 november beginnen maar....helaas ging het door omstandigheden niet door en de hele procedure moest dus opnieuw gestart worden. Ik natuurlijk balen, dat wordt natuurlijk langer op die afdeling werken. Het is leuk werk, begrijp me niet verkeerd maar het is chaotisch werk, het is het organiseren van zalenverhuur (met alles wat daarbij komt) en ik ben nu eenmaal een zeer strikt persoon, dat wil niet zeggen dat ik geen fouten maak (ook ik maak fouten) maar ik hou ervan dat werk is afgebakend.
Klaar is klaar en op naar de volgende taak cq opdracht maar dat is op deze afdeling gewoonweg niet mogelijk, dat maakt het leuk en spannend maar in mijn geval wordt ik er onzeker van, heb ik dit wel goed geregeld, is dat voor elkaar, weet die afdeling dat men zo en zo laat daar moet wezen. Heb ik alle afspraken wel in de agenda gezet zodat iedereen weet wat ze moeten doen en ga zo maar door. Op deze afdeling wordt ik keihard geconfronteerd met mijn eigen onmogelijke perfectionisme, hier leer ik dus dat ik moet loslaten maar dat kan ik niet zo maar even doen, dat moet groeien. De afgelopen week was ik dus weer aanwezig op de afdeling en de collega die daar zat was blij mij te zien, het was teveel werk in haar eentje.
Ik kreeg de indruk dat ze een klein beetje doorhad dat ik wat minder goed ben in adhoc de zaken oplossen maar meer van de puntjes op de i zetten. Ik kreeg de agenda van de komende 6 weken in handen geduwd en moest gaan controleren dat alles in kannen en kruiken was vwb de afspraken, reserveringen, lunches, apparatuur en alle aanverwante zaken die men zoal bij deze afdeling regelt. Zij had in haar eentje geen tijd gehad om alles te controleren en was blij dat ik dat wilde doen zodat ze zeker was dat alles correct geregeld was voor de komende week. (er wordt elke week een draaiboek uitgedeeld zodat de diverse afdelingen weten wat ze moeten doen mbt de zalenverhuur)
Ik genoot, dat is dus nu precies waar ik goed in ben. Afspraken & agenda controleren, foutjes die er in zaten eruit halen. Collega's en externe klanten mailen over de gemaakte afspraken, extra aanvullingen regelen en in het schema erbij zetten.
Aan het eind van de week vertelde mijn collega op die afdeling dat er dan toch iemand per 1 november gaat beginnen. Ze hadden twee kandidaten en nu er dus een van is afgevallen omdat deze geen compleet jaar kan volmaken bleef er een over dus hebben ze deze alsnog aangenomen. Ik blijf dus voorlopig (de maand oktober) twee ochtenden daar mee draaien en ben een middag stand-by in geval van nood.
De rest van de tijd ben ik natuurlijk gewoon op mijn eigen afdeling en daar ben ik een stuk relaxter zoals ik me dat ook had voorgenomen. Ik wil gewoon meer genieten, dat klinkt raar maar ik had mezelf zoveel werkdruk opgelegd dat dit voor mij niet meer mogelijk was. Niet alles hoeft direct af op het moment dat je het binnen krijgt, het kan best over de week worden verdeeld en pas op het moment dat je het daadwerkelijk echt kunt doen (ipv alles even snel tussendoor)
Ik hoop dat ik deze instelling een beetje vol hou en ook mezelf in de gaten hou dat ik niet weer over mijn grenzen heen ga. Ik doe niet alleen mezelf daar een plezier mee maar ook mijn medemens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten