Afgelopen week was er goed nieuws. Vlak voor de laatste bestraling kreeg mijn vader te horen dat er niets meer te zien was op de foto's. Hij werd 'schoon' verklaard. Dat is uiteraard extreem goed nieuws. Alle spanningen van de behandeling en de bezorgdheid daarover kwam er bij mij uit. Ik voelde me heel blij door het goede nieuws maar ook heel moe. Dit kwam ook doordat ik nog veel afspraken had staan ivm verjaardagen ed waaronder die van mijzelf. De eerste week van december is in mijn familie erg hectisch.
Ondanks het feit dat ik het nooit groots vier haal je toch e.a. in huis, je haalt wat meer boodschappen, je brengt je huis op orde, waarom dat zo is vraag me dat maar niet het is nu eenmaal zo bij mij. Waarschijnlijk heb ik dat van mijn moeder meegekregen. Tijdens het bezoek van mijn ouders op mijn verjaardag bleek ook dat daar een hoop spanning in hun lijf heeft gezeten. Vader was heel moe, sliep slecht en moest constant naar het toilet gedurende de nacht, dat is blijkbaar nog een symptoom van de behandeling. Hopelijk gaat dat snel weg en kan hij weer heerlijk rond scharrelen. Wat ik ook hoop is dat mijn moeder nu eindelijk de rust pakt, ze zorgt links,rechts, boven en onder voor mijn vader en soms denk ik dat ze zichzelf voorbij loopt maar toegeven ho, maar.
Elke week neem ik een boek mee voor mijn vader dan kan hij heerlijk languit in zijn ligstoel iets over de 2e WO lezen. Hij is een liefhebber van dat soort boeken, ik vraag me altijd af waarom erover lezen als je het zelf hebt meegemaakt maar goed, hij leest dat soort boeken nu eenmaal graag. Hij had het echter laatst over het tijdschrift Land.leven, dat zou hij nog eens graag willen lezen. Tja, kom daar maar eens aan. Die koop je ook niet zo even 1-2-3, want die zijn behoorlijk duur. Maar wat schetst nu mijn verbazing, er lag een hele stapel van precies dat tijdschrift in onze Weggeefkast op het werk, dus die heb ik maar 'ingepikt' en vervolgens mijn vader zo blij als een klein kind er mee gemaakt.
De week ervoor had ik mijn moeder al blij gemaakt met het tijdschrift Decoreren (ook uit de weggeefkast) en nu was dus mijn vader aan de beurt. Mijn vader leest veel maar mijn moeder niet of nauwelijks, die kan ik alleen maar blij maken met een Baan.tjer boek maar die heeft ze inmiddels allemaal al gelezen en heel veel nieuwe komen er niet uit. (schrijver overleden en zijn opvolger schrijft uiteraard niet aan de lopende band)
Ik hoop dat ze nu de laatste jaren van hun leven lekker van elkaar kunnen genieten zonder al te veel ongemakken want de afgelopen 2 a 3 jaar hebben we al genoeg meegemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten