zaterdag 9 juli 2016

Voldaan

De afgelopen 3 dagen heb ik alle muren die nog moesten opnieuw geverfd, ik ben nu helemaal kapot maar helemaal voldaan. Woensdag was de eerste dag en de eerste laag moest erop. Ik verf zonder tape, er wordt niets afgeplakt behalve de stopcontacten. Ik had de avond ervoor al grote stukken karton neergelegd op de vloer. Ik heb deze ooit gekregen van mijn broer en elke keer als ik aan het verven sla worden die grote lange stukken karton er weer neergelegd, heerlijk dingen.

Ik heb ontdekt dat ik eigenlijk heel goed ben in het schilderen van muren, het zit er strak op, scherp tegen en bij de randjes, scherper dan ik ooit had toen ik nog wel met tape werkte. Op de een of andere manier ga je toch slordiger te werk als je met tape werkt,  wat weer betekent dat er verf onder dat zelfde tape komt en op het moment dat die tape eraf trekt krijg je rafelige randjes. Nu dus niet.

Ik had dezelfde dag, laat in de middag de eerste laag erop zitten, ik kon dus niet verder en dat was maar goed ook want zo'n eerste laag vraagt concentratie en ik was kapot. Het moest bovendien drogen zodat ik gedwongen was de tweede laag er pas de volgende dag op te doen. Ik kon bovendien de schoonheidsfoutjes eruit halen.

Er zitten altijd gaten in een muur omdat vorige bewoners (en ik ook) nu eenmaal schilderijen en/of foto's ophangen. Ik dacht dat ik alles glad had geschuurd maar nadat de nieuwe verf erop zat zag ik nog twee gaatjes die ik was vergeten om glad te schuren. In eerste instantie baalde ik maar besloot al gauw dit als een kans te zien om het met de tweede laag helemaal perfect te krijgen. De gaatjes helemaal glad geschuurd en de volgende dag vroeg opgestaan om de tweede laag erop te zetten/doen.

Het ging zo goed en zo snel dat ik een extra muur erbij heb gedaan. Ik was voor 13.00 diezelfde dag klaar, eind van de middag ook de extra muur nog voorzien van een tweede laag en ik was helemaal content met mezelf. Ik zat mijn avondmaaltijd te eten en bedacht dat ik de muur die ik in eerste instantie toen ik hier kwam wonen taupe had geschilderd ook wilde voorzien van een andere kleur.

Het zou dan dezelfde kleur moeten worden als de accentmuur in de woonkamer, dat zou een stuk rustiger ogen. Ik toog naar de schuur en ging op zoek naar de verf van diezelfde accentmuur. Er bleek helaas niet genoeg in te zitten (is dat niet altijd zo) om daar nog een muur mee te doen. Diezelfde avond alsnog naar de bouwmarkt gegaan en een nieuwe emmer gehaald, eentje van 2,5 liter, verder had ik niets nodig behalve een verfbak. Normaal gesproken haal ik die bij de A.ction maar nu moest ik hem dus bij de bouwmarkt halen, nou dat is eens maar nooit weer, voor die prijs had ik er wel 4 kunnen halen bij A.ction. (maar helaas die is s'avonds dicht en ik wilde perse weer vroeg beginnen de volgende dag)

Vrijdagochtend de accentmuur van de bij-kamer in de verf gezet, deze laten drogen en s'middags de tweede laag erop gedaan. Ik heb dus alles tweemaal in de verf gezet, je zou het afkunnen met een laag maar ik vindt het toch mooier als de kleur er twee keer op zit, ik weet het niet het is net alsof de kleur dan nog beter uitkomt.

Het eindresultaat is dat ik nu dus moe maar voldaan mijn muren zit te bewonderen, ik heb spierpijn in mijn  benen, blauwe knieën en pijnlijke armen van het verven maar het is het waard geweest, alles zit weer strak in de lak.

Het was het waard om hier 2 dagen voor vrij te nemen, ik zat er al maanden tegen aan te hikken maar nu dus toch maar doorgepakt, weer iets wat ik van mijn doelenlijst 2016 kan afstrepen.

2 opmerkingen:

  1. Wat goed zeg van jou. Ik heb gisteren één wand in mijn slaapkamer geverfd in een accentkleur. Ik was na een wand al helemaal stuk. Ik heb o.a. een hernia in mijn nek, dat zal er wel iets mee te maken hebben :-)
    Maar net als jij heel tevreden met het resultaat. Ik voel me vooral heel trots dat ik het zelf heb gedaan, dat ik het he-le-maal zelluf kan. Heb jij dat gevoel ook?

    Groetjes, Astrid C.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben zo trots als een pauw Astrid, elke ochtend als ik nu wakker wordt huppel ik naar richting de muren die ik heb geschilderd. Een glimlach van oor tot oor en trots dat ik ben, het zit er zo strak op, dus ja dat gevoel ken ik helemaal. Ik ben ook trots op jou, dat je ondanks je nek hernia dat maar mooi even he-le-maal zelluf heb gedoan.

    BeantwoordenVerwijderen